Verbum

наве́двальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто прыходзіць куды-н. з якой-н. мэтай, наведвае каго-, што-н.

Пастаянны н. бібліятэкі.

|| ж. наве́двальніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наве́двальніцкі, -ая, -ае.

наве́дванне, -я, н.

1. гл. наведаць.

2. Колькасць наведванняў.

Добрае н. заняткаў.

наве́зці, -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; навёз, -ве́зла і -вязла́, -ве́зла і -вязло́; -вязі; -ве́зены; зак., каго-што.

Прывезці ў вялікай колькасці.

Н. розных падарункаў.

|| незак. наво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.

наве́к/наве́кі, прысл.

Назаўсёды, на ўсё жыццё.

Навек разам!

Бывай навекі!

наве́ла¹, -ы, мн. -ы, -ве́л, ж.

Невялікае апавяданне звычайна пра якую-н. адну падзею з нечаканым фіналам.

Навелы Якуба Коласа.

|| прым. навелісты́чны, -ая, -ае.

наве́ла², -ы, мн. -ы, -ве́л, ж. (спец.).

Пазнейшае дапаўненне да якога-н. зводу законаў, статута і пад.

Падатковыя навелы.

навелі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьменнік, аўтар навел¹.

|| ж. навелі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

наверадзі́цца, -вераджу́ся, -вярэ́дзішся, -вярэ́дзіцца; зак.

Стаміцца, натрудзіцца да стомы.

Рука навярэдзілася.

наверадзі́ць, -вераджу́, -вярэ́дзіш, -вярэ́дзіць; -вярэ́джаны; зак., што.

Працяглай працай прычыніць боль чаму-н.

Навярэдзіў рукі.

|| незак. навярэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.

навербава́ць, -вярбу́ю, -вярбу́еш, -вярбу́е; -вярбу́й; -вербава́ны; зак., каго-што.

Завербаваць у нейкай колькасці.

Н. рабочых на будоўлю.

|| незак. навярбо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.