Verbum

ледахо́д, -у, М -дзе, м.

Рух лёду па цячэнні (у час раставання і ледаставу на рэках).

|| прым. ледахо́дны, -ая, -ае.

ледзяне́ц, -нца́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.

Празрыстая цукерка з застылай сумесі цукру з фруктовым сокам.

Смактаць ледзянцы.

|| прым. ледзянцо́вы, -ая, -ае.

ледзяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрывацца лёдам.

Вада ледзянее.

2. Станавіцца халодным як лёд, мерзнуць.

Пальцы ледзянеюць.

3. перан. Нямець, заміраць ад жаху.

Сэрца ледзянее.

|| зак. зледзяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і заледзяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е

|| наз. зледзяне́нне, -я, н.

ледзяні́сты, -ая, -ае.

Які ператварыўся ў лёд, падобны на лёд.

Ледзяністая маса.

|| наз. ледзяні́стасць, -і, ж.

ледзяні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́ць; незак., каго-што.

1. Замарожваць, ператвараць у лёд.

2. Пранізваць холадам.

Мароз л. цела.

Страх л. сэрца (перан.).

|| зак. зледзяні́ць, -ю́, -і́ш, -і́ць.

ледзяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. лёд.

2. Пакрыты лёдам.

Ледзяная горка.

3. Вельмі халодны.

Ледзяная вада.

4. перан. Адубелы ад холаду.

Ледзяныя пальцы.

5. перан. Пагардліва халодны.

Л. позірк.

ледніко́вы гл. ляднік.

ледэры́н, -у, м.

Баваўняная тканіна з лакавым пакрыццём, якая імітуе скуру.

|| прым. ледэры́навы, -ая, -ае.

Ледэрынавыя вокладкі.

лежабо́к, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які любіць доўга спаць, гультай.

ле́жань, ле́жня, мн. ле́жні, ле́жняў, м. (разм.).

Абібок, гультай, лодар.