пірано́метр, ‑а, м.

Спец. Прылада для вымярэння інтэнсіўнасці сонечнай радыяцыі, якая падае на гарызантальную паверхню.

[Ад грэч. pýr — агонь, ana — уверх і metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пладу́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.

Спец. Кароткая пладовая галінка, на якой знаходзяцца кветкавыя пупышкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плазматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да плазмы (у 1 знач.); які з’яўляецца плазмай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пласці́начнік, ‑а, м.

Спец. Від грыба, у якога на ніжнім баку шапачкі расходзяцца праменепадобныя пласцінкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полісціро́л, ‑у, м.

Спец. Пластычная маса, якая мае ўласцівасці ізалятара і выкарыстоўваецца пераважна ў электрапрамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак.

Спец. Адвесам праверыць прамізну якой‑н. паверхні, лініі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Інструмент для нарэзвання вонкавай разьбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадро́стак, ‑тка, м.

Спец. Зялёная ніць, якая прарастае са споры моху і зноў дае мох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праменепраламле́нне, ‑я, н.

Спец. Змена кірунку светлавога праменя пры пераходзе з аднаго асяроддзя ў другое.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапа́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. прапарваць — прапарыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)