Кле́тнік1 ’дух, які ахоўвае клець’ (Нас.). Гл. клець.

Кле́тнік2 ’злодзей’ (Нас., Мат. Гом.). Гл. клетшку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лады́жнік, лады́жніца ’бядняк (бяднячка), які ходзіць у лахманах і нібыта корміцца касцьмі’ (Нас.). Да ладыга2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́пачка ’кручок у вочапе, за які чапляецца вядро’ (шчуч., Сл. паўн.-зах.). Да лапка < лапа© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́ркіякі лёгка робіцца брудным’ (ТСБМ, Нас.), драг. марке́й ’тс’ (КЭС), ма́ркасць ’бруд’ (Нас.). Да мара́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мача́йка ’кубак з вадой, у які мачалі пальцы ў час прадзення’ (ганц., Сл. ПЗБ). Да мача́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Недаскана́лыякі мае недахопы’ (Некр. і Байк., БРС, ТСБМ). Паводле Кюнэ (Poln.), запазычанне з польск. niedoskonały ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нікольнік ’лешч, які нерасціцца ў сярэдзіне мая’ (Жук.). Ад Школа ’царкоўнае свята ў гонар святога Міколы-цудатворца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падру́чнік ’кніга, па якой вывучаюць які-н. прадмет’ (ТСБМ). Калька польск. podręcznik ’тс’. Далей да рука (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прапа́сныякі марна траціцца’ (свісл., навагр., Сл. ПЗБ), ’няякасны; прапашчы’ (ваўк., навагр., Сл. ПЗБ). Да прапасці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прапашны́які сеецца радамі з шырокімі міжраддзямі для апрацоўкі’ (ТСБМ). З рус. пропашно́й ’тс’ < пропахать < пахать ’араць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)