Verbum

гліст, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чарвяк, які паразітуе ў арганізме чалавека або жывёлы.

2. Пра худога чалавека (груб., разм.).

|| прым. глі́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

грануля́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Раздрабненне, наданне рэчыву зярністай формы.

2. Новая злучальная тканка на месцы ран пры іх загойванні.

3. Бачная зярністасць паверхневага слоя Сонца.

|| прым. грануляцы́йны, -ая, -ае.

грыф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У антычнай міфалогіі: крылатае страшыдла з тулавам ільва і галавой арла.

2. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца падлай.

|| прым. гры́фавы, -ая, -ае.

губе́рня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Расіі ў розныя часы.

◊

І пайшла пісаць губерня (разм.) — усё прыйшло ў рух, пачаўся перапалох.

|| прым. губе́рнскі, -ая, -ае.

дзе́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: галоўны член двухсастаўнага сказа, які не залежыць ад іншых членаў сказа і абазначае прадмет, прымета якога выражаецца выказнікам.

|| прым. дзе́йнікавы, -ая, -ае.

дзьмухаве́ц, -хаўца́ і (зб.) -хаўцу́, мн. -хаўцы́, -хаўцо́ў, м. (разм.).

Травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі кветкамі, сцяблом з млечным сокам і насеннем на пушыстых валасінках.

|| прым. дзьмухаўцо́вы, -ая, -ае.

дол, -у, м.

1. Ніз, зямля.

Апусціцца на д.

2. мн. -ы, -аў. Яма, адкрытая магіла для пахавання.

Капаць д.

|| прым. до́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Дольная частка муроў.

драўні́на, -ы, ж.

1. Цвёрдая частка дрэва або кустовых раслін, што знаходзіцца пад карой.

2. зб. Бярвенне і іншыя лесаматэрыялы.

Нарыхтоўка драўніны.

|| прым. драўні́нны, -ая, -ае і драўня́ны, -ая, -ае.

драфа́, -ы́, мн. дро́фы і (з ліч. 2, 3, 4) драфы́, дроф, ж.

Буйная стэпавая птушка атрада жураўлепадобных з доўгай шыяй і моцнымі нагамі.

Сямейства дроф.

|| прым. драфі́ны, -ая, -ае.

дунга́не, -га́н, адз. дунга́нін, -а, м.

Народ, які жыве невялікімі групамі ў Казахстане, Кыргызстане, Узбекістане, Паўночным Кітаі.

|| ж. дунга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дунга́нскі, -ая, -ае.