эрзя́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эрзян, які належыць, уласцівы ім. Эрзянская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эскімо́скі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эскімосаў, які належыць, уласцівы ім. Эскімоская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эсто́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эстонцаў, які належыць, уласцівы ім. Эстонская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ятвя́жскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ятвягаў, які належыць, уласцівы ім. Ятвяжская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жывагло́т ’драпежнік, які глытае здабычу жыўцом’, ’бязлітасны прыгнятальнік’. (ТСБМ). Рус. живогло́т ’тс’. Складанае слова з жыв‑, ‑а‑ (< ‑о‑), глот (глът) з наступным пераносам значэння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Капу́л, копул ’прылада, пры дапамозе якой выдзёўбваюць ночвы, цясла’ (мазыр., З нар. сл.). Да капыл, які ўтвораны ад капаць (гл.) пры дапамозе суфікса ‑ыл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Падбярозавік ’ядомы грыб з гладкай буравата-шэрай шапкай, які расце ў бярэзніку; абабак’. Дэрыват ад прыметніка падбярозавы < бяроза з суф. ‑ік. Гл. яшчэ падасінавік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Падкі́днік, подкіднік ’бабок трохлісты, Menyanthes trifoliata L.’ (Бейл.). Зыходзячы са словаўтваральнай структуры, утварэнне ад прыметніка *падкідны, які да кідаць (гл.); але семантычная матывацыя невядомая.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Падле́глы ’які адносіцца да ліку асоб, аб’ектаў, з’яў, на якія распаўсюджваецца што-н. абавязковае, прымусовае; падуладны, падначалены’ (ТСБМ, Нас., Яруш.). З польск. podległy ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пасмятня́, малар. посмітнЛ ’бок дома, які выходзіць у двор’ (Шушк.). Утворана ад укр. посміт ’смецце’. Аб суфіксе ‑ня гл. Сцяцко, Афікс. наз., 165–166.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)