Verbum

вы́трускі, ‑сак; адз. няма.

Тое, што вытрушана з чаго‑н.; рэшткі. З казённае махоркі Ужо вытрускі адны. І душыць смуткам горкім Душу ўспамін вайны... Вітка.

адпраўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адпраўляць — адправіць (у 1–4 знач.) і адпраўляцца — адправіцца.

2. Спец. Тое, што пасылаецца, адпраўляецца поштай. Паштовыя адпраўленні.

акра́ек, ‑райка, м.

1. Край чаго‑н. У небе з-за гор выплыў ускудлачаны акраек хмары — хутка пасоўваўся дождж. Быкаў.

2. Тое, што і акравак.

адлі́цца, адальецца і адліецца; зак.

1. Быць зробленым з дапамогай ліцця.

2. Тое, што і адліць (у 2 знач.).

•••

Адальюцца каму чые слёзы гл. сляза.

абмані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., каго-што.

Тое, што і абмануць. Ім [панам] абманіць мужыка пакуль што трэба, вось і цягнуць ды абяцанкамі яго кормяць. Галавач.

абра́знік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і абражальнік. Маці ледзь управілася схапіць хлопчыка за руку і адабраць гайку, якую ён хацеў шыбнуць у абразніка. Шамякін.

абці́нак, ‑нка, м.

Адсечаная частка чаго‑н. (бервяна, дрэва і пад.). Абцінак жардзіны. // Тое, ад чаго адсечана якая‑н. частка. Ад дрэва астаўся адзін абцінак.

абчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., каго-што.

1. Тое, што і абчапляць.

2. Акружыць. [Немцы] усю вёску абчапілі. Місько.

3. Абняць. Раптам.. [Кастуся] хтосьці абчапіў рукамі. Прокша.

абва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Тое, што і абвальванне. У тунэлі скончылася абвалка пароды.

2. Спец. Аддзяленне мяса ад касцей. Абвалка мясной тушы.

дако́рлівасць, ‑і, ж.

Тое, што і дакор. Позіркамі, у якіх былі і надзея, і дакорлівасць, і амаль што абурэнне, .. [Валя] акінула фае — Паўла не было. Шахавец.