Verbum

пада́грык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, хворы на падагру.

|| ж. падагры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

падра́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Арганізацыя (або, раней, асобны чалавек), якая займаецца работамі па падрадах¹.

|| прым. падра́дчыцкі, -ая, -ае.

насме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які любіць насміхацца з каго-, чаго-н.

|| ж. насме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

заба́ўны, -ая, -ае.

Такі, які можа пацешыць, развесяліць; дзіўны, цікавы.

З. чалавек.

Забаўная гісторыя.

Забаўнае здарэнне.

|| наз. заба́ўнасць, -і, ж.

задаво́лены, -ая, -ае.

Поўны пачуцця задавальнення, які выражае задавальненне.

З. чалавек.

З. позірк.

Задаволена (прысл.) усміхнуцца.

|| наз. задаво́ленасць, -і, ж.

зача́хлы, -ая, -ае.

1. Змарнелы, хваравіты.

З. чалавек.

2. Які зачах, слаба расце, завялы.

Зачахлае дрэва.

|| наз. зача́хласць, -і, ж.

го́ман, -у, м.

1. Гучная невыразная гаворка некалькіх чалавек.

На вуліцы стаяў г.

2. перан. Шум, гул, гудзенне.

Птушыны г.

дактрынёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які ўпарта трымаецца якой-н. дактрыны, догмы; схаласт.

|| прым. дактрынёрскі, -ая, -ае.

дано́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які зрабіў данос.

|| ж. дано́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. дано́счыцкі, -ая, -ае.

гадлі́вы, -ая, -ае.

Які не можа пераносіць гадкага; грэблівы.

Г. чалавек.

Г. жэст (поўны агіды, грэблівасці).

|| наз. гадлі́васць, -і, ж.