палатно́, ‑а;
1. Гладкая льняная тканіна асобага перапляцення (звычайна белая), а таксама баваўняная, шаўковая ці сінтэтычная тканіна падобнага перапляцення.
2. Вялікі шырокі кавалак якой‑н. тканіны.
3. Карціна мастака (звычайна на матэрыі асобага перапляцення).
4. Праезная паверхня дарогі; дарожны насып.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
труба́, ‑ы;
1. Доўгі пусты ў сярэдзіне прадмет круглага сячэння, прызначаны для правядзення вадкасці, пары, дыму і пад.
2. Духавы медны
3. Канал у арганізме для сувязі паміж асобнымі органамі.
4. У мове паляўнічых — хвост лісы.
5.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разбі́ць, разаб’ю, разаб’еш, разаб’е; разаб’ём, разаб’яце;
1. Ударам (ударамі) раскалоць, парушыць цэласць чаго‑н.
2. Пашкодзіць ударам якую‑н. частку цела, параніць.
3. Паздзяліць на часткі, на групы; размеркаваць.
4. Нанесці паражэнне; перамагчы.
5.
6. Папсаваць яздой, раз’ездзіць.
7. Растрэсці, разварушыць, раскінуць (сена, гной і пад.).
8. Распланаваўшы, пасадзіць што‑н., закласці.
9. Паставіць, раскінуць (палатку, лагер).
10. У друкарскай справе — аддзяліць прамежкамі, павялічыць разбег паміж чым‑н.
11.
12. Пазбавіць руху, зрабіць бяссільным (пра параліч і пад.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ствары́ць, ствару, створыш, створыць;
1. Зрабіць існуючым.
2. Арганізаваць, сфарміраваць.
3. Падрыхтаваць, забяспечыць што‑н., зрабіць магчымым што‑н.
4. Сфарміраваць, надаўшы адпаведныя рысы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгарну́ць, ‑гарну, ‑горнеш, ‑горне;
1. Расправіць, расцягнуць што‑н. згорнутае ў даўжыню або шырыню.
2. Вызваліць ад абгорткі; зняць тое, чым было што‑н. загорнута, закрыта.
3. Раскрыць што‑н. складзенае.
4. Выпрастаць, расправіць, развёўшы ў процілеглыя бакі.
5.
6.
7. Зрабіць, арганізаваць што‑н. у шырокіх маштабах.
8. Падрыхтаваць да дзеяння, функцыяніравання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АПЕРЭ́ТА
(
адзін з відаў
У 17 — 1-й
Сучасная аперэта — від тэатра, які займае прамежкавае становішча паміж операй і драмай. Аснову
Як
На Беларусі з 1-й
Сярод артыстаў аперэты: Г.Шнайдэр (Францыя), А.Жырардзі (Аўстрыя), Г.Марышка і Х.Хонці (Венгрыя), Р.Ярон, Т.Шмыга (Расія), М.Вадзяной (Украіна); у
Літ.:
Владимирская А. Звездные часы оперетты. 2 изд. Л., 1991;
Трауберг Л. Жак Оффенбах и другие. М., 1987;
Б.С.Смольскі, Н.А.Юўчанка.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
wind
I1) ве́цер ве́тру
2) віхо́р ві́хру -ру
3)
4)
5) дыха́ньне
6)
а) пустаме́льства
б) пыхлі́васьць
1) ве́трыць, праве́трываць
2) праню́хваць
3) задыха́цца, выкліка́ць зады́шку
4) дава́ць перадыхну́ць
•
- be out of wind
- break wind
- down the wind
- fair wind
- get wind of
- in the teeth of the wind
- in the eye of the wind
- in the wind
- on the wind
- the way the wind blows
- throw caution to the wind
- winds
IIv., wound, winding
1) ві́цца, абвіва́цца
2) кружы́ць
3) скру́чвацца
1) абвіва́ць, абкру́чваць
2) мата́ць, абмо́тваць, сука́ць
3) заво́дзіць
4) нала́джваць (
1) вы́гін -у
2) паваро́т, заваро́т -у
3) віто́к -ка́
•
- wind down
- wind off
- wind up
- wind up in
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фігу́ра, ‑ы,
1. Форма, абрысы чаго‑н.
2. Склад цела, знешнія абрысы, формы чалавека.
3. Чалавек (звычайна невядомы, незнаёмы ці кепска бачны).
4. Постаць чалавека або жывёлы ў скульптуры, жывапісе.
5. Комплекс рухаў пры выкананні чаго‑н. (танца, пры катанні на каньках і пад.).
6.
7. У геаметрыі — частка плоскасці, абмежаваная замкнутай лініяй, а таксама наогул сукупнасць размешчаных пэўным чынам пунктаў, ліній, паверхней і цел.
8. У шахматах — кароль, ферзь, ладдзя, слон і конь.
9. Старшая ігральная карта (туз, кароль, дама, валет).
10. Моўны зварот, стылістычны прыём, які надае мове асаблівую выразнасць.
11.
[Лац. figura — вобраз, форма.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тон, ‑у,
1. Гук пэўнай вышыні, які ўтвараецца перыядычнымі хістаннямі паветра;
2.
3. Інтэрвал тэмпераванай тамы, што складаецца з двух паўтонаў і прымаецца за адзінку пры вызначэнні рознасці гукаў па іх вышыні.
4. Тое, што і танальнасць (у 1 знач.).
5. Характар гучання інструмента або голасу.
6. Вышыня або сіла гучання голасу чалавека, які гаворыць.
7.
8.
9. Колер, афарбоўка, а таксама адценне колеру, якое адрозніваецца ступенню яркасці, насычанасці.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спра́ва 1, ‑ы,
1. Работа, занятак; тое, чым хто‑н. заняты.
2. Дзейнасць у процілегласць думкам, словам; учынак.
3. Тое, што вельмі важна, істотна.
4. Пытанні, якія патрабуюць вырашэння; патрэба.
5. Абавязак, доўг; кола чыіх‑н. паўнамоцтваў.
6. Спецыяльнасць, прафесія, кола заняткаў, галіна ведаў ці навыкаў.
7. Адміністрацыйны або судовы разбор якога‑н. здарэння, факта; судовы працэс.
8. Збор дакументаў, якія маюць адносіны да пэўнага факта, здарэння, асобы.
9. Здарэнне, падзея, факт.
10.
11.
12. У спалучэнні з прыметнікам выступае як выказнік або пабочнае слова са значэннем, адпаведным значэнню гэтага прыметніка.
•••
спра́ва 2,
З правага боку;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)