пазасыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Адправіць каму‑н. усё, многае.

2. Адаслаць, заслаць куды‑н. усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патала́ніць, ‑ніць; безас. зак., каму.

Абл. Пашанцаваць, пашчаслівіцца. [Селянін:] — Добры чалавек! Але вось шкада, што ў жыцці яму не паталаніла! Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перайменава́ць, ‑мяную, ‑мянуеш, ‑мянуе; зак., што.

Даць каму‑, чаму‑н. новую назву або імя. Перайменаваць вуліцу. Перайменаваць інстытут. Перайменаваць завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́мсціць, ‑мшчу, ‑мсціш, ‑меціць; незак.

Чыніць помсту каму‑н. [Міхаіл] помсціў ненавісным ворагам за кроў і слёзы сваёй знявечанай радзімы. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раската́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.; каго-што.

Катаючы, надаць вялікую хуткасць каму‑, чаму‑н. Раскатаў санкі і пусціў з гары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уперахва́т, прысл.

Разм.

1. Перахватваючы рукой (рукамі). Цягнуць вяроўку ўперахват.

2. Наперарэз каму‑, чаму‑н., каб перахваціць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утлума́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што, каму і з дадан. сказам.

Разм. Тлумачачы, прымусіць каго‑н. зразумець, засвоіць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fly in the face of

я́ўна не паслу́хацца каго́, не падпара́дкавацца каму́; не лічы́цца з кім-чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ogle

[ˈoʊgəl]

1.

v.

1) глядзе́ць зь пяшчо́таю на каго́

2) стро́іць во́чкі каму́

2.

n.

пяшчо́тны по́зірк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ве́шаць ’надаваць каму-небудзь вісячае становішча’; ’схіляць што-небудзь’ (КТС, БРС, Бяльк.), рус. вешать, укр. ві́шати, польск. wieszać, в.-луж. wěšeć, чэш. věšeti, славац. vešať, славен. (o)béšati, серб.-харв. ве̏шати ’тс’. Прасл. věšati (< věsjati) з’яўляецца дзеясловам ітэратыўнага значэння, утвараемым ад věsiti; параўн. весіць, вісець (гл.). Гл. таксама Сразнеўскі, 1, 493; Голуб-Копечны, 417; Шанскі, 1, В, 83; КЭСРЯ, 79.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)