землеўладанне, ‑я, н.

1. Уладанне зямлёй на пэўных умовах. Сацыялістычнае землеўладанне. Абшчыннае землеўладанне. Прыватнае землеўладанне.

2. Участак зямлі, які знаходзіцца ў чыім‑н. карыстанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камплектны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камплекту. Камплектны выпуск прадукцыі. Камплектная пастаўка дэталей. // Які ўтварае камплект, знаходзіцца ў камплекце. Камплектнае абсталяванне. Камплектны нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крынічышча, ‑а, н.

Паглыбленне, у якім знаходзіцца, б’е крыніца; крынічнае месца. З дарогі відна была старая крыніца — мініяцюрнае азярцо з багністым крынічышчам навокал. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпланетны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца паміж манетамі. Міжпланетная прастора.

2. Які адбываецца паміж планетамі, прызначаны для сувязі паміж планетамі. Міжпланетнае падарожжа. Міжпланетны карабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюлетэніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм. У сувязі з захворваннем знаходзіцца на бюлетэні. Рабочыя з траўмамі шмат часу трацілі на перавязачным медпункце, бюлетэнілі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырэчны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля ракі. Прырэчны луг. Прырэчная сенажаць. ▪ Голыя галіны прырэчных кустоў хіліліся да вады, гайдаліся на ветры. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіртаванне, ‑я, н.

Спец. Увядзенне ў вінаградны сок, які знаходзіцца ў стане браджэння, спірту з мэтай павелічэння моцнасці віна і захавання ў ім цукру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

offshore [ˌɒfˈʃɔ:] adj.

1. які́ знаходзіцца на некато́рай адле́гласці ад бе́рага;

offshore islands прыбярэ́жныя астравы́

2. які́ рухаецца ад бе́рага;

an offshore wind ве́цер з бе́рага

3. econ. афшо́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

млець дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Траціць прытомнасць ад хвалявання, перажывання.

    • М. на пахаванні.

  2. Слабнуць, дранцвець, нямець (пра часткі цела).

    • Рукі млеюць.

  3. Знаходзіцца ў стане знямогі, млосці.

    • Хлопчык млее, спаць хоча.

|| закончанае трыванне: самлець і замлець.

|| назоўнік: мленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

верхні прыметнік

  1. Які знаходзіцца, размешчаны на верее, вышэй за іншых.

    • В. слой.
    • Верхняя губа.

  2. Блізкі да вытокаў.

    • Верхняе цячэнне.

  3. Які надзяваецца зверху на што-н.

    • Верхняе адзенне.

  4. Які адносіцца да вярхоў (у 8 знач.).

    • В. рэгістр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)