Verbum

набо́жны, -ая, -ае.

Які верыць у Бога і выконвае ўсе рэлігійныя абрады.

Н. чалавек.

|| наз. набо́жнасць, -і, ж.

набо́й, -ю, м.

Зарад пораху са шротам або куляй для паляўнічай стрэльбы; патрон з такім зарадам.

Праверыць н.

|| прым. набо́йны, -ая, -ае.

набо́йка, -і, ДМ -бо́йцы, мн. -і, -бо́ек, ж.

Ніжні слой абцаса або спецыяльная пласцінка, якая набіваецца на абцас.

Стаптаць набойкі.

Зрабіць новыя набойкі.

|| прым. набо́ечны, -ая, -ае.

набо́к, прысл.

1. На адзін бок, набакір.

Валасы зачасаны н.

2. у знач. выкл. Прэч з дарогі. «Набок!» — крычаў шафёр.

набо́р, -у, м.

1. гл. набраць.

2. Сукупнасць прадметаў аднолькавага прызначэння.

Н. інструментаў.

3. Група вучняў, студэнтаў і пад. аднаго года паступлення.

4. Друкарскія літары, што перадаюць які-н. тэкст.

Рассыпаць н.

5. Аздабленне з металічных прадметаў на вупражы (спец.).

◊

Набор слоў — спалучэнне слоў без усякага сэнсу; бяссэнсіца.

|| прым. набо́рны, -ая, -ае (да 4 і 5 знач.).

Н. цэх.

набо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па друкарскім наборы.

|| ж. набо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. набо́ршчыцкі, -ая, -ае.

набо́ўтаць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго (разм.).

Боўтаючы, рашчыніць, замяшаць нейкую колькасць чаго-н.

Н. цеста на бліны.

|| незак. набо́ўтваць, -аю, -аеш, -ае.

набра́клы, -ая, -ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці.

Набраклыя дзверы.

2. Тое, што і набухлы (у 1 і 3 знач.).

набра́кнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; набра́к, -кла; зак.

1. Набрыняўшы ад вільгаці, павялічыцца ў аб’ёме; набухнуць.

Дзверы набраклі.

2. Тое, што і набухнуць (у 1 і 3 знач.).

|| незак. набрака́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е.

|| наз. набрака́нне, -я, н.

набранзава́ць гл. бранзаваць.