Verbum

набе́гаць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

1. Бегаючы, атрымаць што-н. непрыемнае (разм.).

Н. хваробу.

2. Прабегчы пэўную колькасць кіламетраў за які-н. час.

За раніцу набегаў 10 кіламетраў.

набе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.

1. на каго-што. Наскочыць з разбегу, з разгону.

Н. на прахожага.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Хутка насунуўшыся, пакрыць сабой нейкую прастору (пра хвалі, хмары і пад.).

Хвалі набеглі на бераг.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сабрацца ў адным месцы ў вялікай колькасці.

Набегла шмат народу.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Павялічыцца ў суме, колькасці.

Набеглі працэнты.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Раптам узнікнуць, з’явіцца (пра думкі, пачуцці і пад.).

Набеглі трывожныя думкі.

Слёзы набеглі.

◊

Набегчы на памяць (разм.) — успомніцца.

|| незак. набяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

набедава́цца, -бяду́юся, -бяду́ешся, -бяду́ецца; -бяду́йся; зак.

Перажыць, зазнаць многа гора.

Н. ў вайну.

набе́драны, -ая, -ае.

Які носіцца на бёдрах, знаходзіцца на бёдрах.

Набедраная павязка.

набе́дрыкі і набэ́дрыкі, -аў.

Тое, што і набадры.

набіва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Тканіна з набіўным узорам, а таксама сам узор.

набіва́ны, -ая, -ае.

Тое, што і набіўны (у 2 знач.).

Набіваная хустка.

набі́вачны гл. набіўка.

набі́ліцы, -ліц.

У кроснах: драўляныя планкі, у якія ўстаўляецца бёрда.

Кляновыя н.

набіра́нне гл. набраць.