расшчабяні́ць, ‑бяню, ‑беніш, ‑беніць; зак., што.

Спец. Раздрабіць, ператварыць у шчэбень. Расшчабяніць камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўнапле́чы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае роўныя плечы (у 4 знач.). Раўнаплечы рычаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рознавысо́кі, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае неаднолькавую вышыню. Рознавысокія паралельныя брусы (спартыўная прылада).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рознаіме́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які нясе процілеглыя (дадатны або адмоўны) зарады. Рознаіменныя зарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыхто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. рыхтаваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдукцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да рэдукцыі (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэктыфіка́т, ‑у, М ‑каце, м.

Спец. Спірт, ачышчаны пры дапамозе рэктыфікацыі; чысты спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпры́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Рэпрадуктаванне тэкстаў, чарцяжоў і пад. электраграфічным спосабам.

[Англ. reprint — перадрук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае гукі ваганнямі свайго цела. Самагучныя музычныя інструменты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́ндрык, ‑а, м.

Спец. Архітэктурнае ўпрыгожанне, карніз над аконным або дзвярным праёмам будынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)