чыта́бельнасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць чытабельнага. Старабеларуская пісьменнасць па меры свайго развіцця ўвесь час стыхійна вызвалялася ад лішніх надрадковых знакаў, пакідаючы толькі тыя з іх, якія былі неабходны для лепшай перадачы гукавых асаблівасцей беларускай мовы і для.. найбольшай чытабельнасці. Булыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«АМФІ́БІЯ»,

1) аўтамабіль (звычайна павышанай праходнасці) з воданепранікальным кузавам, аснашчаны рухачом (грабным вінтом, вадамётным прыстасаваннем) для руху па вадзе, вадзяным рулём і помпай для адпампоўвання вады з кузава. Для пераадолення стромкіх пад’ёмаў пры выхадзе на бераг «амфібію» абсталёўваюць лябёдкай. Прызначаны для перапраўкі людзей і грузаў цераз рэкі, азёры і інш. 2) Самалёт «амфібія» — гідрасамалёт, прыстасаваны таксама для ўзлёту з сушы і пасадкі на сушу з дапамогай колавых шасі. Абслугоўваюць пасаж. авіялініі ў раёнах узбярэжжа, рыбныя і зверабойныя промыслы і інш. 3) Аэрасані-«амфібія» — аэрасані, у якіх кузаў на лыжах заменены для лепшай праходнасці адной лодкай-лыжай, што дазваляе рухацца па рыхлым снезе і па вадзе, мелкаводных рэках, забалочаных вадаёмах, лёдзе з праталінамі. Выкарыстоўваюцца для сувязі, у палярных экспедыцыях і г.д. 4) Баявая або транспартная машына (танк, БТР і інш.), здольная перамяшчацца па сушы і вадзе. Плывучасць «амфібіі» забяспечваецца неабходным водазмяшчэннем яе герметызаванага корпуса, на вадзе — вадаходным рухачом (грабныя і паветр. вінты, гусенічныя ланцугі і вадамёты). Распрацоўка «амфібіі» пачалася ў час 1-й сусв. вайны, першыя ўзоры танкаў-«амфібія» зроблены ў Францыі і ЗША у пач. 1920-х г. На ўзбраенне Чырв. Арміі танкі-«амфібіі» паступілі ў пач. 1930-х г. У 2-ю сусв. вайну «амфібію» шырока выкарыстоўваліся ўзбр. сіламі ЗША СССР і інш. краін.

т. 1, с. 328

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

машна́, ‑ы, ж.

1. Уст. Мяшочак для грошай, скураны капшук.

2. перан. Разм. Грошы, багацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медаго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Машына для выдалення мёду з сотаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерсерыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Апрацоўка пражы растворам едкага натру для павышэння яе моцнасці і шаўкавістасці.

[Ад імя хіміка Джона Мерсера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжсаю́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Агульны для некалькіх саюзаў.

2. Які адбываецца паміж саюзамі. Міжсаюзная нарада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́йка, ‑і, ДМ ‑йцы; Р мн. мыек; ж.

Машына, прыстасаванне для мыцця чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набру́шнік, ‑а, м.

Павязка, накладка на жывот, якая служыць для цяпла або аховы ад удараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нагару. // Які служыць для знімання нагару. Нагарныя шчыпцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́гель, ‑я, м.

Спец. Вялікі металічны або драўляны гвозд, які выкарыстоўваецца для мацавання драўляных канструкцый.

[Ням. Nagel — цвік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)