чыта́бельнасць, ‑і, ж.
Разм. Уласцівасць чытабельнага. Старабеларуская пісьменнасць па меры свайго развіцця ўвесь час стыхійна вызвалялася ад лішніх надрадковых знакаў, пакідаючы толькі тыя з іх, якія былі неабходны для лепшай перадачы гукавых асаблівасцей беларускай мовы і для.. найбольшай чытабельнасці. Булыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
«АМФІ́БІЯ»,
1) аўтамабіль (звычайна павышанай праходнасці) з воданепранікальным кузавам, аснашчаны рухачом (грабным вінтом, вадамётным прыстасаваннем) для руху па вадзе, вадзяным рулём і помпай для адпампоўвання вады з кузава. Для пераадолення стромкіх пад’ёмаў пры выхадзе на бераг «амфібію» абсталёўваюць лябёдкай. Прызначаны для перапраўкі людзей і грузаў цераз рэкі, азёры і інш. 2) Самалёт «амфібія» — гідрасамалёт, прыстасаваны таксама для ўзлёту з сушы і пасадкі на сушу з дапамогай колавых шасі. Абслугоўваюць пасаж. авіялініі ў раёнах узбярэжжа, рыбныя і зверабойныя промыслы і інш. 3) Аэрасані-«амфібія» — аэрасані, у якіх кузаў на лыжах заменены для лепшай праходнасці адной лодкай-лыжай, што дазваляе рухацца па рыхлым снезе і па вадзе, мелкаводных рэках, забалочаных вадаёмах, лёдзе з праталінамі. Выкарыстоўваюцца для сувязі, у палярных экспедыцыях і г.д. 4) Баявая або транспартная машына (танк, БТР і інш.), здольная перамяшчацца па сушы і вадзе. Плывучасць «амфібіі» забяспечваецца неабходным водазмяшчэннем яе герметызаванага корпуса, на вадзе — вадаходным рухачом (грабныя і паветр. вінты, гусенічныя ланцугі і вадамёты). Распрацоўка «амфібіі» пачалася ў час 1-й сусв. вайны, першыя ўзоры танкаў-«амфібія» зроблены ў Францыі і ЗША у пач. 1920-х г. На ўзбраенне Чырв. Арміі танкі-«амфібіі» паступілі ў пач. 1930-х г. У 2-ю сусв. вайну «амфібію» шырока выкарыстоўваліся ўзбр. сіламі ЗША СССР і інш. краін.
т. 1, с. 328
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
машна́, ‑ы, ж.
1. Уст. Мяшочак для грошай, скураны капшук.
2. перан. Разм. Грошы, багацце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
медаго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Машына для выдалення мёду з сотаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мерсерыза́цыя, ‑і, ж.
Спец. Апрацоўка пражы растворам едкага натру для павышэння яе моцнасці і шаўкавістасці.
[Ад імя хіміка Джона Мерсера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міжсаю́зны, ‑ая, ‑ае.
1. Агульны для некалькіх саюзаў.
2. Які адбываецца паміж саюзамі. Міжсаюзная нарада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мы́йка, ‑і, ДМ ‑йцы; Р мн. мыек; ж.
Машына, прыстасаванне для мыцця чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набру́шнік, ‑а, м.
Павязка, накладка на жывот, якая служыць для цяпла або аховы ад удараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нага́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нагару. // Які служыць для знімання нагару. Нагарныя шчыпцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на́гель, ‑я, м.
Спец. Вялікі металічны або драўляны гвозд, які выкарыстоўваецца для мацавання драўляных канструкцый.
[Ням. Nagel — цвік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)