Verbum

мяце́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік мяцяжу.

|| ж. мяце́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. мяце́жніцкі, -ая, -ае.

мяце́жны, -ая, -ае.

1. Які мае непасрэдныя адносіны да мяцяжу, заклікае да яго.

Мяцежныя прамовы.

2. перан. Трывожны, неспакойны, бурны.

М. характар.

|| наз. мяце́жнасць, -і, ж.

мяце́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

1. Снежная бура, завея.

Разгулялася м.

2. Народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе з частымі зменамі фігур і паваротамі.

|| прым. мяце́лічны, -ая, -ае (да 1 знач.).

мяцёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. мятла.

2. Суквецце некаторых раслін, якое нагадвае па форме мятлу.

|| прым. мяцёлачны, -ая, -ае.

мяцёлчаты, -ая, -ае (спец.).

Які мае суквецце ў выглядзе мяцёлкі (у 2 знач.).

мя́цца¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., мне́цца; незак.

Рабіцца няроўным, нягладкім, збірацца ў складкі.

Гэта матэрыя мнецца.

|| зак. змя́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., самне́цца і памя́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -мне́цца.

мя́цца², мну́ся, мне́шся, мне́цца; мнёмся, мняце́ся, мну́цца; мніся; незак. (разм.).

Праяўляць нерашучасць, саромецца, вагацца.

мяць, мну, мнеш, мне; мнём, мняце́, мнуць; мні; мя́ты; незак., што.

1. Сціскаючы, ператвараць у мяккую масу, рабіць мяккім.

М. лён.

2. Рабіць няроўным, камячыць.

М. паперу.

3. Аб раслінах: прыгінаць, прытоптваць да зямлі.

М. траву.

4. Есці з апетытам, умінаць (разм.).

|| зак. змяць, самну́, самне́ш, самне́; самнём, самняце́, самну́ць; самні; змя́ты і размя́ць, разамну́, разамне́ш, разамне́; разамнём, разамняце́, разамну́ць; разамні; размя́ты (да 1 знач.).

мяч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Суцэльны або пусты ў сярэдзіне шар з пругкага матэрыялу, здольны адскокваць пры ўдары аб цвёрдую паверхню.

Ручны м.

Валейбольны м.

|| памянш. мя́чык, -а, мн. -і, -аў, м.

мячэ́ць, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Малітвены дом у мусульман.