палю́цыя, ‑і, ж.

Спец. Міжвольнае вывяржэнне семені ў мужчын, якое адбываецца ў сне.

[Ад лац. pollutio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляга́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Схільнасць да палягання; наяўнасць палягання. Высокі працэнт палягальнасці збажыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парамагнеты́зм, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць магнітных уласцівасцей цел, якія маюць дадатную магнітную ўспрымальнасць.

[Ад грэч. para — поруч і магнетызм.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парамарфо́за, ‑ы, ж.

Спец. Від псеўдамарфозы, які ўтвараецца пры паліморфных зменах крышталічнай структуры.

[Ад грэч. para — побач і morphē — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрэ́берны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны над рэбрамі, вышэй рэбраў. Надрэберныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найто́ў, ‑това, м.

Спец. Трос, пры дапамозе якога мацуюцца розныя прадметы па судне.

[Гал. naaitouw.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накіпны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які складаецца з накіпу (у 1 знач.). Накіпны слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для напаўнення чаго‑н. Напаўняльны шланг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насці́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Якасць насцільнага (у 2, 3 знач.). Насцільнасць палёту снарада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахра́пнік, ‑а, м.

Спец. Рэмень вуздэчкі, які ідзе ўздоўж пераносся да лба (каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)