Verbum

насмяя́цца, -мяю́ся, -мяе́шся, -мяе́цца; -мяёмся, -меяце́ся, -мяю́цца; -ме́йся; зак.

1. Уволю пасмяяцца (разм.).

Н. ў час спектакля.

2. з каго-чаго, над кім-чым і без дап. Аднесціся да каго-, чаго-н. з насмешкай; абразіць.

Н. над пачуццямі.

насо́ваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

Засоўваючы ўнутр чаго-н., напоўніць чым-н.

Н. розных рэчаў у чамадан.

насо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

1. гл. нос.

2. Пярэдняя частка абутку, панчох і пад.

Н. бота.

3. Пярэдняя частка якога-н. прадмета (звычайна вузкая).

Н. касы.

насо́льваць гл. насаліць.

насо́с¹, -у, м.

Балючая пухліна на нёбе ў жывёл.

насо́с², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што і помпа.

2. Прылада, пры дапамозе якой напампоўваюць паветра ў шыны веласіпеда, аўтамабіля і пад.

|| прым. насо́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Насосная станцыя.

насо́ўвацца гл. насунуцца.

насо́ўваць гл. насунуць.

насо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, мн. -і, -со́вак, ж. (разм.).

Невялікая хустачка, прызначаная для выцірання носа або твару.

|| прым. насо́вачны, -ая, -ае.

насо́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; насо́х, -хла; зак.

1. Засыхаючы, прыстаць, прыліпнуць да чаго-н.

Насохла гразь на колах.

2. Засохнуць у вялікай колькасці (разм.).

Насохла дрэў у лесе.

3. Стаць надта сухім.

Трава насохла за дзень.