я́звеннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе язвавай хваробай.

|| ж. я́звенніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

празо́рлівец, ‑ліўца, м.

Празорлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяссрэ́бранік, ‑а, м.

Бескарыслівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крываду́шнік, ‑а, м.

Крывадушны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свабодалю́б, ‑а, м.

Свабодалюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славалю́б, ‑а, м.

Славалюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сладастра́снік, ‑а, м.

Сладастрасны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уладалю́б, ‑а, м.

Уладалюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меланхо́лік

(гр. melancholikos)

1) чалавек меланхалічнага тэмпераменту;

2) чалавек, схільны да тугі, журботы, задумлівасці;

3) хворы на меланхолію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Troglodýt

m -en, -en траглады́т, пячо́рны чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)