wyłazić

незак.

1. вылазіць; выпаўзаць; выбірацца;

2. высоўвацца; выбівацца;

3. (пра валасы) вылазіць; выпадаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

potargać

зак.

1. пашматаць, пашарпаць, падраць;

2. za co патузаць;

3. (пра валасы) раскудлаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ку́кса 1 ’кукла, валасы, завучаныя на патыліцы’ (ТСБМ, Бяльк., Мат. АС, Янк. II). Кантамінацыя кукла (гл.) і кукса 2 (гл.).

Ку́кса 2 ’астатак пакалечанай рукі, нагі’ (ТСБМ, Нас., ТС, Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Бяльк., КЭС, лаг., Федар., Гарэц., Чач.). Параўн. літ. kuksà ’рука без пальцаў’, рус. кукса ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 562). Балтызм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

slick

[slɪk]

1.

adj.

1) гла́дкі, бліску́чы, прыгла́джаны (пра валасы́)

2) informal спры́тны; ху́ткі; хі́тры

a slick excuse — хітры вы́крут

2.

adv.

гла́дка; хі́тра; спры́тна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

herbéiziehen

*

1.

vt прыця́гваць, ва́біць

2.vi набліжа́цца, надыхо́дзіць

etw. an den Háaren ~ — прыця́гваць што-н. за валасы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schléißen

*

1.

vt

1) кало́ць (лучыну); дзе́рці (лыка)

2) абшчы́пваць, абску́бваць (пер’е, валасы)

2.

vi (s) зно́швацца, рва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

záusen

1.

vt трапа́ць, драць, дзе́рці

j-m die Háare ~ — трапа́ць каго́-н. за валасы́

2.

(sich) бі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinflechten

* vt

1) заплята́ць (валасы)

2) уплята́ць

ein Wort in die Réde ~ — уста́віць сло́ва (у размову)

3) аплята́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павыла́зіць, ‑зіць; ‑зім, ‑зіце, ‑зяць; зак.

Вылезці — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Дзеці павылазілі з рова. Валасы павылазілі. □ Загрымелі крэслы, і ўсе павылазілі з-за стала. Колас. На той раскарчованай зямлі напэўна павылазілі бярозкі і хвойкі. Чорны.

•••

Вочы павылазілі гл. вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ладкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; заг. ладкуй; незак., што.

Разм. Прыводзіць у парадак, уладжваць. Лёдзя спалохана падхапілася і хуценька спрытнымі звыклымі рухамі пачала ладкаваць валасы. Карпаў. У Гомелі я сеў у цягнік.. Калі зайшоў у купэ, там ладкавала рэчы высокая, досыць маладая жанчына. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)