тэрмахімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэрмахіміі, звязаны з ёй. Тэрмахімічныя даследаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́л, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. уваліць ​1 (у 7 знач.). Увал судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Самаатручэнне арганізма рэчывамі, якія затрымліваюцца ў ім пры хваробе нырак.

[Ад грэч. úron — мача і háima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уцяжа́рвальнік, ‑а, м.

Спец. Рэчыва, якое служыць для ўцяжарвання чаго‑н. Уцяжарвальнікі гліністага раствору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фалрэ́п, ‑а, м.

Спец. Засцерагальны трос, які замяняе парэнчы пры ўваходных трапах на суднах.

[Гал. valreep.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанерава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Абліцоўваць фанерай (у 1 знач.). Фанераваць мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарадыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Прымяненне пераменнага току нізкай частаты ў лячэбных і дыягнастычных мэтах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Тое, што і фасет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасцыя́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выродлівая дэфармацыя парасткаў раслін, пры якой яны становяцца пляскатымі, шаблепадобнымі.

[Ад лац. fascia — павязка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фашыніза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Умацаванне плацін, дарог і пад. шляхам абнясення фашынамі. Фашынізацыя насыпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)