Verbum

му́ляр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Рабочы, які будуе што-н. з каменю або цэглы.

2. Пячнік, спецыяліст па кладцы печаў.

|| прым. муля́рскі, -ая, -ае.

М. інструмент.

мусо́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Устойлівы сезонны вецер, які летам дзьме з мора на сушу, а зімой з сушы на мора.

Трапічныя мусоны.

|| прым. мусо́нны, -ая, -ае.

наво́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Шчыток або павязка для аховы вачэй ад чаго-н.

2. Шчыток на вуздэчцы, які не дае пужліваму каню глядзець па баках.

нага́йцы, -аў, адз. -га́ец, -га́йца, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які жыве на Паўночным Каўказе.

|| ж. нага́йка, -і, ДМ -га́йцы, мн. -і, -га́ек.

|| прым. нага́йскі, -ая, -ае.

зазна́йка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -йцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -на́ек (разм.).

Чалавек, які зазнаецца.

Гэта быў сур’ёзны чалавек, не з.

замёрзлы і заме́рзлы, -ая, -ае

1. Зацвярдзелы ад холаду; пакрыты ледзяной коркай.

Замёрзлая гразь.

Замёрзлыя вокны.

Замёрзлыя пальцы (моцна азяблыя).

2. Які загінуў, памёр ад холаду.

З. чалавек.

генеало́гія, -і, ж.

1. Раздзел гістарычнай навукі, які вывучае паходжанне і сувязі асобных родаў¹ (у 2 знач.).

2. Гісторыя роду¹ (у 2 знач.); радаслоўе.

|| прым. генеалагі́чны, -ая, -ае.

гудо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Механічны свісток, які падае сігналы.

Паравозны г.

2. Працяжны аднастайны гук свістка ці сірэны.

Выходзіць па гудку.

|| прым. гудо́чны, -ая, -ае.

дзяся́ты, -ая, -ае.

1. гл. дзесяць.

2. Які атрымліваецца пры дзяленні на дзесяць.

Дзясятая частка.

3. у знач. наз. дзяся́тая, -ай, ж. Дзясятая частка чаго-н.

Адна дзясятая.

дубліка́т, -а, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

Другі экзэмпляр чаго-н., які мае аднолькавую сілу, аднолькавыя якасці з арыгіналам.

Д. ключа.

Д. атэстата.

|| прым. дубліка́тны, -ая, -ае.