гідрамеліяра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Паляпшэнне воднага балансу зямель шляхам іх асушэння або абваднення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідраты́пія, ‑і, ж.

Спец. Фатаграфічны метад вырабу каляровых адбіткаў пры дапамозе водарастваральных фарбавальнікаў.

[Ад грэч. hýdōr — вада і týpos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіперэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Прыліў крыві да якога‑н. органа або часткі цела.

[Ад грэч. hypér — над, звыш і háima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глотагене́з, ‑у, м.

Спец. Паходжанне чалавечай мовы. // Паходжанне мовы асобных этнасаў. Глотагенез славян.

[Ад грэч. glōtta — мова і génesis — паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затаўрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Спец. Паставіць таўро; заклеймаваць. Затаўраваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачы́стка, ‑і, ДМ ‑стцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зачышчаць — зачысціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. згружаць — згрузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зно́швальнасць, ‑і, ж.

Спец. Страта якасцей, псаванне чаго‑н. пры выкарыстанні. Зношвальнасць абсталявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэатамі́я, ‑і, ж.

Спец. Аперацыя рассячэння косці з мэтай выпраўлення яе або падаўжэння.

[Ад грэч. osteon — косць і tome — рэзанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцылагра́ма, ‑ы, ж.

Спец. Крывая, запісаная асцылографам, якая паказвае залежнасці з хуткімі змяненнямі.

[Ад лац. oscillo — гайдаюся і грэч. gramma — запіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)