take back

а) забра́ць наза́д (пра сло́ва, абяца́ньне)

б) прыпо́мніць мінулае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

termination

[,tɜ:rmɪˈneɪʃən]

n.

1) заканчэ́ньне n., кане́ц -ца́ m.

2) канча́так сло́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

(up)on my word

а) даю́ сло́ва, абяца́ю

б) сапраўды́, няўжо́!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vocalic

[voʊˈkælɪk]

adj.

1) гало́сны

2) бага́ты гало́снымі гу́камі (пра мо́ву, сло́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

etymology

[,etəˈmɑ:lədʒi]

n., pl. -gies

1) пахо́джаньне сло́ва

2) этымалёгія f. (наву́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

этымало́гія

(гр. etymologia, ад etymon = ісціна, сапраўднае значэнне слова + logos = вучэнне)

1) раздзел мовазнаўства, які вывучае паходжанне слоў;

2) паходжанне слова і яго роднасныя адносіны да іншых слоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АДМО́ЎЕ ў граматыцы,

граматычная катэгорыя, якая паказвае на адсутнасць прадмета, якасных прыкмет прадмета, дзеяння або стану, а таксама слова-сказ, што перадае нязгоду з выказваннем («не»). У бел. мове асн. сродкі выражэння: часціца «не» («Ён не чытае»); часціца «ні» («На небе ні хмурынкі»); займеннікі і прыслоўі з прэфіксамі «не» («нейкі», «неяк») або «ні» («ніхто», «ніякі»); прэдыкатывы «не», «нельга», «немагчыма»; слова «не» як эквівалент адмоўнага члена сказа або яго галоўнага члена ў рэпліках, пры супрацьпастаўленні («Ён дома? — Не»); слова «няма».

Адмоўе можа быць агульнае — калі адмаўляецца ўся сітуацыя, пра якую паведамляецца ў сказе («Брат не хадзіў учора ў кіно»), і прыватнае — калі адмаўляецца толькі частка сітуацыі («Брат хадзіў учора не ў кіно», «не брат хадзіў учора ў кіно»).

Я.М.Камароўскі.

т. 1, с. 120

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аргаты́зм

(фр. argotisme)

слова, запазычанае літаратурнай мовай з якога-н. арго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўсла́ут

(ням. Auslaut)

лінгв. пазіцыя гуку або гукаспалучэння ў канцы слова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

граматыкаліза́цыя

(ад граматыка)

абстрагаванне слова або выразу ад канкрэтнага лексічнага зместу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)