Леге́нда ’народнае паданне аб якой-небудзь падзеі, асобе, якое выдаецца і ўспрымаецца як імавернае’, ’вымысел, што-небудзь неверагоднае’, ’сукупнасць умоўных знакаў на карце, плане’, ’надпіс на манеце’, ст.-бел.леенда ’апавяданне’ (1646 г.), смал.легендить ’малоць лухту, бязглуздзіцу’. Запазычана са ст.-польск. мовы (Булыка, Запазыч., 186) або з с.-лац.legenda ’жыцці святых, апавяданне пра жыццё святога’ < legendus ’тое, што трэба чытаць (штодзённа) у царкве (касцёле)’ < legere ’чытаць’ (Слаўскі, 4, 114–115; Фасмер, 2, 473 з літаратурай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Pein
f - боль, паку́та, катава́нне
j-m das Lében zur ~ máchen — ператвары́ць чыё-н. жыццё ў паку́ту
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Máde
f -, -n біял. лічы́нка, чарвячо́к
◊ er lebt wie die ~ im Käse — ≅ яму́ не жыццё, а ма́сленіца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wírklichkeit
f - рэчаі́снасць, сапра́ўднасць; факт
in ~ — на са́май спра́ве
in die ~ úmsetzen — ператвары́ць у жыццё, ажыццяві́ць, здзе́йсніць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)