Лэгір у выразе: іна́ [цялушка] йшчэ лэґіру ні знаіць (ушац., Свяжынскі, вусн. паведамл.) ’цялушка, якая вучыцца пасвіцца’. Да ла́гер (гл.) ’летні загон для жывёлы ў полі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бабезіёзы

(ад бабезііды)

заразныя хваробы буйной рагатай жывёлы, коней, свіней, авечак і сабак, якія выклікаюцца бабезіідамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяаку́стыка

(ад бія- + акустыка)

раздзел біялогіі, які вывучае гукі, што выдаюць жывёлы, і гукавыя зносіны жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геаксе́ны

(ад геа- + гр. ksenos = чужы)

жывёлы, якія выкарыстоўваюць глебу для часовага прытулку (напр. грызуны, тараканавыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лі́вер​1

(англ. liver = печань)

вантробы забойнай жывёлы (печань, лёгкія, сэрца і селязёнка) як прадукты харчавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лімнафі́лы

(ад гр. limne = возера + -філ)

расліны і жывёлы, якія аддаюць перавагу азёрам як асяроддзю жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

некрафа́гі

(ад некра- + -фаг)

жывёлы, якія харчуюцца рэшткамі мёртвых арганізмаў (напр. жукі-магільшчыкі, сцярвятнікі, гіены); трупаеды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псамафі́лы

(ад гр. psammos = пясок + -філ)

жывёлы, якія жывуць у пясках, напр. пясчаная блыха, яшчаркі, тушканчыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэнтгенадыягно́стыка

(ад рэнтгена- + дыягностыка)

распазнаванне захворвання тканак ці органаў чалавека або жывёлы пры дапамозе рэнтгенаўскіх прамянёў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экстэр’е́р

(фр. extérieur, ад лац. exterior = знешні)

знешні выгляд і склад цела жывёлы (параўн. інтэр’ер 3).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)