Verbum

мы́за¹, -ы, мн. -ы, мыз, ж.

Сядзіба, хутар у Прыбалтыцы.

|| прым. мы́зны, -ая, -ае.

мы́за² гл. мыса.

мы́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, мы́ек, ж.

Прыстасаванне, абсталяванне, спецыяльнае памяшканне для мыцця чаго-н.

мы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць працяжныя гукі «му-му».

Цяля мыкае.

2. перан. Неразборліва гаварыць што-н.; мармытаць.

|| зак. прамы́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. мы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. мы́канне, -я, н.

мы́ла, -а, н.

1. Рэчыва з тлушчу і шчолачы, якое лёгка раствараецца ў вадзе і ўжыв. для мыцця.

Гаспадарчае м.

Туалетнае м.

2. перан. Белая пена ў коней ад поту.

Коні ў мыле.

|| прым. мы́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

мылава́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па мылаварэнні.

|| прым. мылава́рскі, -ая, -ае.

мылава́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.

Прадпрыемства, якое вырабляе мыла.

мылаварэ́нне, -я, н.

Выраб мыла.

|| прым. мылава́рны, -ая, -ае.

М. завод.

мы́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Спецыяльная палка з папярочынамі ўверсе і пасярэдзіне, на якую апіраецца хворы на ногі.

Асцярожна крочыў на мыліцах салдат.

|| прым. мы́лічны, -ая, -ае.

мы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак.

1. гл. мыліць.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Распускаючыся ў вадзе, даваць пену.

Мыла добра мыліцца.