Verbum

супрацьпака́заны, ‑ая, ‑ае.

Такі, для якога існуе супрацьпаказанне (у 1 знач.); недапушчальны. Супрацьпаказанае лякарства.

супрацьпухлі́нны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для лячэння пухлін; які засцерагае ад з’яўлення пухліны. Супрацьпухлінныя сродкі.

сы́тнік, ‑а, м.

Даўней — прыдворны служка, які прыносіў са скляпоў напіткі для царскага стала.

сюрпры́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сюрпрызу; прызначаны для сюрпрызу. Сюрпрызная каробка цукерак.

таксацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да таксацыі; прызначаны для таксацыі. Таксацыйныя расцэнкі.

таро́кі, ‑аў; адз. няма.

Рамяні каля задняй лукі сядла для прывязвання каго‑, чаго‑н.

[Манг.]

трансмі́сія, ‑і, ж.

Механізм для перадачы вярчальнага руху ад рухавіка да рабочых частак машыны.

[Ад. лац. transmissio — перасылка, перадача.]

трашчэ́нне, ‑я, н.

Злучэнне дзвюх або некалькіх нітак у адну для атрымання суканай пражы.

турбабу́р, ‑а, м.

Спец. Забойцы гідраўлічны рухавік для бурэння глыбокіх свідравін (пераважна на нафту).

тэна́кль, ‑я, м.

Падстаўка для ўмацавання старонкі рукапісу на друкарскай касе ў час набору.

[Ням. Tenakel.]