АЛЯКСА́НДРАЎ ПРЫВІЛЕ́Й 1492,

заканадаўчы акт у ВКЛ, дадзены вял. кн. Аляксандрам. Разам з прывілеем 1447 замацоўваў прынцыпы міжнар. палітыкі дзяржавы, абмяжоўваў уладу вял. князя панамі-радай, без згоды якіх ён не мог прымаць важных рашэнняў, вызначаў асновы адм., цывільнага і крымін. права. Быў своеасаблівай феад. канстытуцыяй, крыніцай пісанага права, нормы якога пазней увайшлі ў Статуты ВКЛ 1529, 1566 і 1588.

т. 1, с. 296

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЫНАХО́ДСТВА,

істотна новае, эфектыўнае вырашэнне тэхн. задач у матэрыяльнай вытв-сці, культуры, ахове здароўя, абароне краіны; творчае вырашэнне практычнай задачы тэхн. сродкамі. Паводле заканадаўства Рэспублікі Беларусь вынаходніцтва прызнаецца новым, калі яно не з’яўляецца часткай вядомага ўзроўню тэхнікі і прамыслова не выкарыстоўваецца. Аўтарам вынаходства прызнаецца асоба, творчай працай якой яно створана. Права на вынаходства ахоўваецца дзяржавай (гл. Вынаходніцкае права) і сведчыцца патэнтам.

Г.А.Маслыка.

т. 4, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прэрагаты́ва

(польск. prepogatywa, ад лац. praerogativa)

выключнае права, якое належыць якому-н. дзяржаўнаму органу або адказнай асобе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Suprematíe

f -, -í¦en

1) царк. (па́пская) вярхо́ўная ўла́да

2) прывіле́йнае пра́ва, прывіле́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vórbehaltlich

prp (G) пры ўмо́ве

~ des Éinspruchs — пакіда́ючы за сабо́й пра́ва пратэ́сту

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beréchtigen

vt (zu D) дава́ць (каму-н.) пра́ва, упаўнава́жваць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Érbrecht

n -(e)s, -e пра́ва на спа́дчыну

éine ~ máchen — атрыма́ць спа́дчыну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

samookreślenie

samookreśleni|e

н. самавызначэнне;

prawo narodów do ~a — права народаў (нацый) на самавызначэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

го́лас м. Stímme f -, -n;

высо́кі го́лас hóhe Stímme;

ні́зкі го́лас tíefe Stímme;

чы́сты го́лас kláre Stímme;

хрыпа́ты го́лас héisere Stímme;

павы́сіць го́лас die Stímme erhében*;

пра́ва го́ласу Stímmrecht n -(e)s;

мець пра́ва го́ласу stímmberechtigt sein;

◊

у адзі́н го́лас wie aus einem Múnde, éinmütig;

на ўвесь го́лас aus vóllem Hálse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

criminal

[ˈkrɪmɪnəl]

1.

n.

злачы́нец -ца m.

2.

adj.

злачы́нны, крыміна́льны

criminal law — крыміна́льнае пра́ва

criminal action — крыміна́льная спра́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)