флажале́т

(фр. flageolet)

1) старадаўні драўляны духавы музычны інструмент, падобны да флейты;

2) гук, які атрымліваецца на струнных музычных інструментах ад лёгкага дотыку пальцам да некаторых пунктаў струны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экспро́мт

(лац. expromtus = гатовы)

1) твор (паэтычны, музычны), створаны адразу, у момант выканання;

2) кароткая прамова, сказаная без папярэдняй падрыхтоўкі;

3) невялікая музычная п’еса, напісаная ў свабоднай форме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

coach

[koʊtʃ]

1.

n.

1) карэ́та f.

2)

а) пасажы́рскі ваго́н

б) турысты́чны аўто́бус

в) турысты́чная кля́са (на самалёце)

3) трэ́нэр -а, інстру́ктар -а, рэпэты́тар -а m.

a drama coach — тэатра́льны інстру́ктар

a music coach — музы́чны інстру́ктар

2.

v.

1) трэнірава́ць

2) навуча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

інструме́нт м. спец., тс. перан.

1. Instrumént n -(e)s, -e, Wérkzeug n -(e)s, -e, Gerät n -(e)s, -e;

ша́нцавы інструме́нт вайск. Schánzzeug n -(e)s;

чарцёжныя інструме́нты Zéichengeräte pl;

2.: муз. музы́чны інструме́нт Musíkinstrument n;

стру́нны інструме́нт Stréichinstrument n;

духавы́ інструме́нт Blásinstrument n;

уда́рны інструме́нт Schlágzeug n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канцэ́рт м.

1. Konzért n -(e)s, -e, Musíkabend m -(e)s, -e;

канцэ́рт лёгкай му́зыкі Unterháltungskonzert n;

канцэ́рт арга́ннай му́зыкі Órgelkonzert n;

канцэ́рт па зая́ўках Wúnschkonzert n;

канцэ́рт маста́цкай самадзе́йнасці Kultúrprogramm n -s, -e;

ве́сці канцэ́рт durch das Prográmm führen;

2. (музычны твор) Konzért n -(e)s, -e;

◊

кашэ́чы канцэ́рт Kátzenmusik f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

КУЛЯШО́ВА Галіна Рыгораўна

(н. 20.7.1928, г. Гомель),

бел. музыказнавец. Д-р мастацтвазнаўства (1984). Скончыла Харкаўскую кансерваторыю (1956). З 1956 выкладала ў Херсонскім і Гомельскім муз. вучылішчах, у Бел. кансерваторыі. З 1962 (з перапынкам) у ІМЭФ Нац. АН Беларусі. Асн. працы па тэарэт. пытаннях оперы і яе канкрэтным сцэн. увасабленні. Аўтар манаграфій «Беларуская савецкая опера» (1967), «Пытанні драматургіі оперы» (1979), «Кампазіцыя оперы» (1983). Навук. кіраўнік, рэдактар і сааўтар выдання «Музычны тэатр Беларусі» (кн. 1—4, 1990—97). Распрацавала навуч. праграму і курс асноў опернай драматургіі для муз. ВНУ. Выступае як муз. крытык. Дзярж. прэмія Беларусі 1998.

Тв.:

Н.И.Аладов. Л., 1970;

Заметки о белорусской опере // Музыкальная культура Белорусской ССР. М., 1977;

Белорусская кантата и оратория. Мн., 1987.

Р.М.Аладава.

т. 9, с. 17

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

канцэ́рт, ‑а, М ‑рце, м.

1. Публічнае выкананне інструментальных, вакальных музычных твораў, а таксама харэаграфічных, дэкламацыйных і інш. нумароў па пэўнай праграме. Сімфанічны канцэрт. Канцэрт мастацкай самадзейнасці. Эстрадны канцэрт. □ Крысціна не магла не быць у трывозе за тое, што яе няма вось на гэтым канцэрце, што яна не слухае, як спявае яе малодшая сястра. Кавалёў.

2. Буйны музычны твор для аднаго інструмента ў суправаджэнні аркестра. Канцэрт для фартэп’яна з аркестрам. Скрыпічны канцэрт.

•••

Кашэчы канцэрт — а) пра завыванне катоў; б) пра бязладныя спевы, музыку і інш.

[Фр. concert.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арабе́ска

(іт. arabesco = арабскі)

1) складаны арнамент у выглядзе прыгожа пераплеценых геаметрычных фігур і лісцяў, кветак, раслін, жывёл;

2) невялікі музычны твор з арнаментаваным (гл. арнаментыка 2) меладычным малюнкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мажо́р

(фр. majeur, ад лац. maior = вялікі)

1) музычны лад, у аснове якога ляжыць вялікае (мажорнае) трохгучча; мае радасную, бадзёрую афарбоўку гучання (проціл. мінору;

2) перан. вясёлы, радасны настрой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэ́нар

(іт. tenore)

1) высокі мужчынскі голас (напр. лірычны т., драматычны т.), а таксама спявак, які мае такі голас;

2) духавы музычны інструмент, які ўваходзіць у склад духавога аркестра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)