ве́дзьма, ‑ы, ж.
1. У народных павер’ях — жанчына, якая водзіцца з «нячыстай сілай»; злая чараўніца. Пачуў Ахрэм голас, азірнуўся: гоніцца за ім нейкая не то русалка, не то ведзьма. Якімовіч. Удаву Сымоніху ўсе завуць ведзьмай за тое, што яна шэпча і шэпча. Бядуля.
2. Лаянк. Злая, сварлівая жанчына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кампрэ́с, ‑а, м.
Павязка, звычайна змочаная вадой або лекавым растворам, якая накладваецца на хворае месца з лячэбнымі мэтамі. Сагравальны кампрэс. Пакласці кампрэс. □ Наталля Пятроўна спрытна раскруціла з шыі дзяўчынкі хусткі, анучкі, вату — дамашні кампрэс. Шамякін. — У вас галава надта гарачая, кампрэс увесь час не аднімаем, — пачуў .. [Андрэй] прыемны голас. Галавач.
[Фр. compresse.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяхце́р, пехцяра, м.
1. Абл. Кашэль, торба. [Селянін] прывесіў да аглоблі пяхцер з мурагом, выцягнуў з-пад сядзення гуньку і тады толькі пакрыў ёю каня. Лобан.
2. Разм. Пра нязграбнага, непаваротлівага чалавека. — Гэй, ты, пяхцер, разлёгся тут бабай разанскай, нельга і да арбы падысці, — раздаецца раптам голас Ваські Шкетава. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руб, ‑а, м.
Вузкі край або вузкі бок якога‑н. прадмета. Надарваны голас адбіваўся болем у .. [Лібіным] горле, дранцвелі ногі ад доўгае стойкі, прыціснутай да вострага руба грузавіковай сценкі. Гартны. — Вы-ка-най-це, кажу, гэтыя планы, — дробненька стукаў Гаруноў рубам далоні па трыбуне, — .. хопіць дзяржаве і на працадзень. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спало́х, ‑у, м.
Раптоўнае адчуванне страху. Цёмна-сінія вочы дзяўчыны ад спалоху зрабіліся вялікія і яшчэ больш сінія. Грамовіч. // Перапалох, агульная нечаканая трывога, хваляванне. Жанчыны — ў голас, узнялі спалох, Пачуўшы, што склікае сваякоў Гарыдавец. Танк. Прыйшлося за.. [птушкамі] бегаць, ганяцца, падняўся шум, гвалт, ад гэтага яшчэ большы спалох. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уласці́васць, ‑і, ж.
Характэрная асаблівасці рыса, прыкмета каго‑, чаго‑н. Уласцівасць спадчыннасць арганізма. Фізічныя і хімічныя ўласцівасці металаў. □ Свае ўласцівасці ўсе людзі маюць. Адны рыбалку паважаюць, З бляшнёй ля пелькі могуць векаваць. Корбан. Дзіўныя ўласцівасці мае чалавечы голас. Адно і тое ж слова можна вымавіць з дзесяткамі адценняў. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чалаве́чы
1. (относящийся к человеку, свойственный человеку) челове́ческий, челове́чий;
ч. род — челове́ческий (челове́чий) род;
~чая прыро́да — челове́ческая приро́да;
ч. го́лас — челове́ческий го́лос;
2. (гуманный) челове́чный, челове́ческий;
~чае абыхо́джанне — челове́чное обраще́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
гуча́ць
1. (падаваць гукі) tönen vi; klíngen* vi; láuten vi;
2. (чуцца) erschállen* vi (s), ertönen vi (s), erklíngen* vi (s);
яе́ го́лас гучы́ць до́бра ihre Stímme hat éinen gúten Klang [klingt gut, schön]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
abrasive
[əˈbreɪsiv]
1.
adj.
1) абразі́ўны; шліфава́льны
2) рэ́зкі, гру́бы
an abrasive voice — рэ́зкі го́лас
2.
n.
абразі́ў -ву m., шліфава́льны матэрыя́л
Sandpaper is an abrasive — Нажда́чная папе́ра — абразі́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tenor
[ˈtenər]
n.
1) укла́д жыцьця́
the calm tenor of her life — спако́йны ўкла́д е́йнага жыцьця́
2) накірава́насьць, су́тнасьць f. (прамо́вы, арты́кулу)
3) тэ́нар -у, -а m. (го́лас, сьпява́к)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)