адзалі́ць, ‑залю, ‑золіш, ‑золіць; зак., што.

Спец. Апрацаваць (шкуры) вапнавым растворам для выдалення шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для адзолу (у 1 знач.). Адзольны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адка́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для адкаткі, звязаны з адкаткай. Адкатачны вагон. Адкатачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з адпалам, прызначаны для адпалу. Адпальныя работы. Адпальная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заціска́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Прыстасаванне для заціскання. Вінтавая заціскачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збру́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да збруі, прызначаны для захавання збруі. Збруйны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здра́ўніца, ‑ы, ж.

Установа, месца, прыстасаванае для лячэння і адпачынку. Дзіцячая здраўніца. Здраўніцы Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землекапа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Машына для капання зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастры́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Прылада для вастрэння, праўкі алоўкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́нкель, ‑я, м.

Спец. Лінейка ў выглядзе прамавугольнага трохвугольніка для праверкі прамых вуглоў; навугольнік.

[Ням. Winkel — вугал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)