Verbum

вакхана́лія, -і, ж.

1. звычайна мн. У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прым. вакхана́льны, -ая, -ае.

вера́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ра́нд і -аў, ж.

Адкрытая або зашклёная тэраса ўздоўж сцяны дома.

Адкрытая в.

|| прым. вера́ндавы, -ая, -ае і вера́ндны, -ая, -ае.

ве́ча, -а, н.

Народны сход у Старажытнай Русі і Беларусі гараджан для вырашэння грамадскіх спраў, а таксама месца такога сходу.

Полацкае в.

|| прым. вечавы́, -а́я, -о́е.

В. звон.

візі́т, -у, М -зі́це, мн. -ы, -аў, м.

Наведванне каго-н., пераважна афіцыйнае.

Зрабіць в.

Прыбыць з візітам.

В. урача.

|| прым. візі́тны, -ая, -ае.

Візітная картка.

В. касцюм.

вінье́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Аздабленне ў выглядзе невялікага малюнка, арнамента на загаловачным лісце кнігі, у пачатку або канцы раздзела.

|| прым. вінье́тачны, -ая, -ае.

віхо́р¹, -хра́, мн. -хры́, -хро́ў і ві́хар, віхру, мн. віхры, віхраў, м.

Імклівая кругавая плынь ветру.

Снежны в.

В. падзей (перан.). Імчацца віхрам (прысл.).

|| прым. віхравы́, -а́я, -о́е.

во́друб, -а, мн. адрубы́, адрубо́ў, м.

Участак зямлі, які атрымліваў селянін (у 1906—1916 гг.) у асабістую ўласнасць пры выхадзе з абшчыны.

|| прым. адрубны́, -а́я, -о́е.

Адрубная гаспадарка.

ву́гальшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто здабывае вугаль, шахцёр.

2. Той, хто вырабляе драўнінны вугаль.

|| ж. ву́гальшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ву́гальшчыцкі, -ая, -ае.

выбра́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

Той, хто выбраны кім-н.

Дэпутаты Нацыянальнага сходу.

В. лёсу (перан.).

|| ж. выбра́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выбра́нніцкі, -ая, -ае.

плане́та, -ы, ДМ -не́це, мн. -ы, -не́т, ж.

Нябеснае цела, якое рухаецца вакол Сонца і свеціцца адбітым яго святлом.

|| прым. плане́тны, -ая, -ае і планета́рны, -ая, -ае.