Verbum

мо́рфій, -ю, м.

Тое, што і марфін.

мо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак.

1. Збірацца ў маршчыны (пра скуру, часткі твару і пад.).

2. Моршчыць твар (ад болю, незадаволенасці і пад.).

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Пакрывацца маршчынамі, складкамі (пра адзежу, рэчы).

|| зак. намо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца, памо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца і змо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца.

мо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

1. Збіраць у маршчыны (скуру, часткі твару).

М. лоб.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Утвараць складкі на гладкай паверхні.

Вецер моршчыць ваду.

|| зак. намо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 1 знач.) і змо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

мостабудава́нне, -я, н.

Пабудова мастоў.

мостабудаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спецыяліст па будаўніцтве мастоў.

мо́сцік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. мост.

2. Высокая абгароджаная пляцоўка, узвышэнне на караблях, вялікіх машынах, агрэгатах, прызначаныя для назірання, кіравання.

Капітанскі м.

мота...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) маторны², напр.: мотабот, мотанарты, мотасані, мотаадсек;

2) матарызаваны, напр.: мотадывізія, мотамеханізаваны, мотапяхота, мотастралковы;

3) матацыклетны, напр.: мотагонкі, мотагоншчык, мотаралі, мотатурызм, мотаспорт.

мотабалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца мотаболам.

мотабо́л, -а, м.

Спартыўная камандная гульня: футбол на матацыклах.

|| прым. мотабо́льны, -ая, -ае.

мотаго́нкі, -нак, адз. мотаго́нка, -і, ж.

Гонкі на матацыклах.