Verbum

ультрагу́к, ‑у, м.

Спец. Гук, утвораны хістаннямі высокай частаты (не ўспрымаецца вухам чалавека).

усалі́ць, усалю, усоліш, усоліць; зак., што.

Спец. У меру, дастаткова прасаліць. Усаліць рыбу.

уто́к, утку, м.

Спец. Папярочныя ніткі, якія пераплятаюцца з асновай і ўтвараюць тканіну.

фанагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Запіс якіх‑н. гукаў на фанаграму. Фанаграфія гукаў сэрца.

[Ад грэч. phōnē — гук і skopeō — пішу.]

фане́ма, ‑ы, ж.

Спец. Непадзельная далей гукавая адзінка мовы, якая выконвае сэнсаадрознівальную функцыю.

[Ад грэч. phōnēma — гук.]

фарбава́р, ‑а, м.

Спец. Рабочы тэкстыльнай вытворчасці, заняты прыгатаваннем фарбы для афарбоўкі тканін.

фасфі́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Хімічнае злучэнне фосфару з металам. Фасфід медзі.

[Ад слова фосфар і грэч. eidos — від.]

фахве́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фахверка, з’яўляецца фахверкам. Фахверкавая сцяна.

фека́ліі, ‑лій; адз. фекалія, ‑і, ж.

Спец. Сумесь цвёрдых і вадкіх спаражненняў чалавека.

[Ад лац. faex, faecis — асадак, адстой.]

фе́рмавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фермы ​². Фермавыя мацаванні шахты.