каналуп назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | пагардлівае

Чалавек, які здзірае шкуру з нежывых коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шалапут назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Легкадумны, пусты чалавек, баламут, свавольнік.

|| жаночы род: шалапутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шальмаваты прыметнік | размоўнае

Схільны да шальмоўства, хітраваты.

  • Ш. чалавек.
  • Ш. выгляд.

|| назоўнік: шальмаватасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шатэн назоўнік | мужчынскі род

Чалавек з цёмна-русымі, каштанавымі валасамі.

|| жаночы род: шатэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шчаслівец (шчасліўчык) назоўнік | мужчынскі род

Шчаслівы чалавек, той, каму шанцуе.

|| жаночы род: шчасліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

эканом назоўнік | мужчынскі род | устарэлае

  1. Гаспадарлівы, ашчадны чалавек.

  2. Загадчык гаспадаркі.

|| жаночы род: эканомка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

язвеннік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які хварэе язвавай хваробай.

|| жаночы род: язвенніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ілгун (лгун) назоўнік | мужчынскі род

Непраўдзівы чалавек; выдумшчык.

|| жаночы род: ілгуння і лгуння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абжора назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Прагны да яды, пражэрлівы, ненасытны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абразіна назоўнік | жаночы род | размоўнае | лаянкавае

Агідны, брыдкі твар, а таксама благі чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)