прабі́цца, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; -біся; зак.

1. Прабрацца праз што-н., пераадольваючы перашкоды.

Полк прабіўся да ракі.

П. праз натоўп.

2. Пражыць з цяжкасцю (разм.).

П. да вясны.

3. Пра расліны: вылезці з зямлі.

Прабілася зялёная травіца.

|| незак. прабіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. прабіццё, -я́, н. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трае́ніна ’некалькі разоў пераворанае поле’ (стаўб., Ск. нар. мовы), трае́нь падыма́ць ’апрацоўка зямлі трэці раз пасля баранавання’ (мядз., ЛА, 2). Да траіць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cultivation

[,kʌltɪˈveɪʃən]

n.

1) апрацо́ўка f., абрабля́ньне n. (зямлі́)

2) удаскана́леньне n.; разьвіцьцё n.

3) удаскана́льваньне, разьвіва́ньне n.

4) разво́джаньне n.е́пшых гату́нкаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

occupant

[ˈɑ:kjəpənt]

n.

1) жыха́р -а́ m.

2) ула́сьнік -а о́ма, зямлі́)

3) той, хто займа́е яко́е-н. стано́вішча

4) акупа́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

underfoot

[,ʌndərˈfʊt]

adv.

1) на зямлі́, зьні́зу; на зямлю́

2) на даро́зе, пад нага́мі

Children are often underfoot — Дзе́ці ча́ста кру́цяцца пад нага́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

геакаро́на

(ад геа- + карона)

знешняя абалонка атмасферы Зямлі, якая складаецца ў асноўным з атамарнага вадароду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геакра́тыя

(ад геа- + гр. kratos = сіла, моц)

улада прыроды (Зямлі) над чалавецтвам; філасофская канцэпцыя фаталістаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лан

(ст.-польск. łan < чэш. lan, ад с.-в.-ням. lehen)

даўняя мера зямлі; валока.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнітагра́ма

(ад магніта + -грама)

графічны запіс змен магнітнага поля Зямлі, які атрымліваецца пры дапамозе магнітографа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мезафі́т

(ад меза- + -фіты)

этап эвалюцыі расліннага покрыву Зямлі, які замяніў палеафіт і папярэднічаў кайнафіту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)