падвоблачны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі высокі, пад самыя воблакі. Падвоблачныя вяршыні гор. // Які знаходзіцца, ажыццяўляецца вельмі высока, пад воблакамі. Падвоблачная вышыня. Падвоблачны шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазапартыйны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца па-за партыяй, не звязаны з ёю; які не мае адносін да партыі. Пазапартыйная групоўка. Пазапартыйныя справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастольны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прастола. // Уст. У якім знаходзіцца прастол (у 1 знач.). Прастольны горад.

•••

Прастольнае свята гл. свята.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастрацыя, ‑і, ж.

Стан прыгнечанасці, знямогі, заняпаду псіхічнай актыўнасці, выкліканы цяжкім захворваннем, нервовым расстройствам і інш. Упасці ў прастрацыю. Знаходзіцца ў прастрацыі.

[Лац. prostratio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхутарскі, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля хутара. Увечары.. [Міхалкаў] сум павялічвала цішыня з прыхутарскага лесу і яснасць зор на высокім небе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tabéllenspitze

f

an der ~ líegen* — спарт. лідзі́раваць, знахо́дзіцца на пе́ршым ме́сцы ў таблі́цы спабо́рніцтваў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gebórgen

1.

part II ад bérgen

*

2.

a схава́ны; які́ знахо́дзіцца ў бяспе́чным ме́сцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verschwägert

a які́ знахо́дзіцца ў свая́цтве

ich bin mit ihm ~ — мы з ім сваякі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

замежны прыметнік

  1. Які знаходзіцца за мяжой, іншаземны, зарубежны.

    • Замежныя дзяржавы.

  2. Які адносіцца да іншай дзяржавы.

    • Замежныя тавары.
    • Замежная мова.
    • Замежная камандзіроўка (за мяжу, за граніцу).

  3. Які мае адносіны да знешняй палітыкі.

    • Міністэрства замежных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дваровы прыметнік

  1. гл. двор.

  2. Які адносіцца да сядзібы і знаходзіцца на двары.

    • Дваровыя пабудовы.

  3. Які належыць да дворні (гістарычнае).

    • Дваровыя людзі.

  4. назоўнік Прыгонны селянін, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка.

    • Флігель для дваровых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)