падпо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца, праходзіць ва ўмовах падполля (у 2 знач.); нелегальны, тайны. Падпольная работа патрабуе канспірацыі. Новікаў. Ад сваіх людзей Заслонаў ужо ведаў, што ў дэпо дзейнічае падпольная камсамольская група, і здагадваўся, хто яе ўзначальвае. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінклі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Гіст. Сход вышэйшых саноўнікаў у Старажытнай Грэцыі. // Група духоўных асоб, духавенства. Цэлы сінкліт папоў, панаехаўшых.. на гадавое свята з навакольных парафій, уваходзіў у царкву. Машара. // перан. Разм. іран. Сход, сукупнасць якіх‑н. асоб.

[Грэч. synklētos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odłam, ~u

м.

1. глыба, абломак, адломак;

2. частка, група;

odłam prasy — крыло прэсы;

3. паліт. фракцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

звяно́ н.

1. (частка цэлага) Glied n -(e)s, -er; Kttenglied n; Bestndteil m -(e)s, -e;

2. (група) Grppe f -, -n, nterabteilung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

се́кта

(лац. secta = вучэнне, напрамак, школа)

1) рэлігійная група, якая адкалолася ад пануючай царквы;

2) перан. група асоб, якая замкнулася ва ўласных вузкіх інтарэсах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

карбаксі́л

[ад карба- + аксі(ген)]

аднавалентная група атамаў, характэрная для карбонавых кіслот, напр. воцатнай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карбаксіпептыда́зы

[ад карба- + аксі(ген) + пептыдазы]

група ферментаў, якая абумоўлівае ступеньчаты гідроліз бялкоў і поліпептыдаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кето́зы

(ням. Ketosen)

монацукрыды, у малекулах якіх прысутнічае кетонавая група.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Гайня́ ’зграя сабак, ваўкоў’ (Інстр. II, Бір. Дзярж., БРС), ’група дзяцей, якія сваволяць’ (Жд. 2). Няпэўна, ці ёсць нейкая сувязь з гайно1. Хутчэй з ганя́ (> гайня́, параўн. байня < баня, гайніць < ганіць і да т. п.) да *gonъ, *gъnati: *gonь. Параўн. Янк. II, 49.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАРАВЫ́Я АЗЁРЫ,

група бяссцёкавых салёных азёраў у Алтайскім краі Расіі, на Пд Кулундзінскай раўніны. 94 вадаёмы. Самае вял. воз. Малінавае (пл. 114 км²). На асобных азёрах здабыча солі.

т. 2, с. 287

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)