плінто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плінтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пло́скасны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да плоскасці (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́длетак, ‑тка, м.

Спец. Маладая птушка, якая толькі пачала вылятаць з гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поліартры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Адначасовае або паслядоўнае захворванне многіх суставаў.

[Ад грэч. poly — многа і arthron — сустаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полінеўрыты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да полінеўрыту, звязаны з полінеўрытам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабадзе́нне, ‑я, н.

Спец. Скразное пашкоджанне сценкі ўнутранага органа. Прабадзенне барабаннай перапонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабадны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які выклікае прабадзенне; які суправаджаецца прабадзеннем. Прабадная язва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабі́ршчык, ‑а, м.

Спец. Спецыяліст па вызначэнню колькасці каштоўных металаў у сплавах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабялі́цца, ‑беліцца; зак.

Спец. Атрымаць белую афарбоўку (пра палатно, паперу і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае праекцыю або мае адносіны да праекцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)