падве́сак, ‑ска, м.

Спец. Нітка, якая прымацоўвае зародак да зародкавага мяшка ў расліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгрунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Пакрыць грунтам злёгку, у асобных месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпо́крыўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які сеецца па якой‑н. культуры. Падпокрыўны пасеў канюшыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падружэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для палявання за дзічынай са стрэльбай (пра сабаку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрысо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Спец. Абсталяваць што‑н. рысорамі. Падрысорыць матацыкл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падціскны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які служыць для падціскання, прызначаны для падціскання. Падціскная шайба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падча́льванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчальваць — падчаліць і падчальвацца — падчаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Старажытны каменны век; першая эпоха каменнага веку.

[Ад грэч. palaios — старажытны і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́павы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да паліпа, з’яўляецца паліпам. Паліпавае ўтварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліэ́др, ‑а, м.

Спец. Геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі; шматграннік.

[Ад грэч. polyedros — мнагагранны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)