Verbum

ужы́ўчывы, -ая, -ае.

Які ўмее ўжывацца (гл. ужыцца ў 1 знач.), ладзіць з другімі або ўласцівы такому чалавеку.

У. чалавек.

У. характар.

|| наз. ужы́ўчывасць, -і, ж.

узбе́кі, -аў, адз. -е́к, -а, м.

Народ, які складае асноўную частку насельніцтва Узбекістана.

|| ж. узбе́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. узбе́кскі, -ая, -ае.

украі́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Украіны.

|| ж. украі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. украі́нскі, -ая, -ае.

упраўле́нне, -я, н.

Буйная адміністрацыйная ўстанова або орган установы, арганізацыі і пад., які кіруе пэўнай галіной дзейнасці.

Цэнтральнае статыстычнае ў.

У. чыгункі.

|| прым. упраўле́нчы, -ая, -ае.

утрапё́ны, -ая, -ае.

1. Раз’юшаны, ашалелы.

Чаго равеш, як у.!

2. Нястрыманы ў праяўленні якіх-н. пачуццяў, які выражае ўтрапенне.

У. позірк.

|| наз. утрапё́насць, -і, ж.

утрыма́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім-н. утрыманні.

|| ж. утрыма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. утрыма́нскі, -ая, -ае.

фане́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае гукі мовы.

Эксперыментальная ф.

2. Гукавы склад мовы.

Ф. ўсходніх гаворак.

|| прым. фанеты́чны, -ая, -ае.

фено́мен, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Незвычайная, асаблівая з’ява, рэдкі факт.

2. Пра чалавека, які адрозніваецца выдатнымі здольнасцямі, талентам.

Ён быў феноменам розуму і высакароднасці.

фі́жмы, -аў (гіст.).

Шырокі каркас, зроблены з кітовага вуса ў выглядзе абруча, які надзяваўся пад спадніцу і надаваў ёй пышнасць, а таксама спадніца з такім каркасам.

філатэлі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца калекцыянаваннем марак.

|| ж. філатэлі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. філатэлі́сцкі, -ая, -ае.