нівелі́р, ‑а, м.

Спец. Геадэзічны інструмент для вызначэння вышыні розных пунктаў зямной паверхні.

[Фр. niveler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітры́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Злучэнне азоту з металамі і некаторымі неметаламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

някле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае клетачнай будовы. Няклетачнае рэчыва. Няклетачныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нястра́ўнасць, ‑і, ж.

Спец. Хвароба страўніка, пры якой ускладняецца ператраўліванне і засваенне ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ост, ‑у, М осце, м.

Спец.

1. Усход, усходні напрамак.

2. Усходні вецер.

[Ням. Ost.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паглына́льнік, ‑а, м.

Спец. Рэчыва або прыстасаванне, здольныя паглынаць што‑н. Паглынальнік вільгаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паглына́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае здольнасць паглынаць што‑н. Паглынальная здольнасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагрэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для падагрэву чаго‑н. Падагрэўная лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падатказдо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць прымет, пры якіх па закону належыць плаціць падатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбярэ́жнік, ‑у, м.

Спец. Травяністая расліна сямейства чальчаковых, якая расце на вільготным месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)