Verbum

мі́тынг, -у, мн. -і, -аў, м.

Масавы сход для абмеркавання якіх-н. палітычных або іншых надзённых пытанняў.

М. пратэсту.

|| прым. мітынго́вы, -ая, -ае.

мітынгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; незак. (разм.).

1. Удзельнічаць у мітынгу, абмяркоўваць што-н. на мітынгу.

2. перан. Весці пустыя размовы, што не дапамагаюць справе.

міф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Старажытнае паданне аб легендарных героях, багах, аб паходжанні свету і розных з’яў прыроды.

Міфы Старажытнай Грэцыі.

2. перан. Нешта фантастычнае, неверагоднае; выдумка.

М. аб шкоднасці кавы.

|| прым. міфі́чны, -ая, -ае.

міфало́гія, -і, ж.

1. Навука, якая вывучае міфы (у 1 знач.).

2. Сукупнасць міфаў (у 1 знач.) якога-н. народа.

Славянская м.

|| прым. міфалагі́чны, -ая, -ае.

міфо́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па міфалогіі (у 1 знач.).

мі́чман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Воінскае званне ваеннаслужачага ваенна-марскіх сіл, а таксама асоба, якая носіць такое званне.

|| прым. мі́чманскі, -ая, -ае.

мі́чманка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Род форменнай фуражкі з казырком, што носяць асобы малодшага і старшага каманднага саставу флоту, а таксама цывільная фуражка падобнай формы.

мішура́, -ы́, ж.

1. Медныя пасярэбраныя або пазалочаныя ніткі, з якіх вырабляюць парчовыя тканіны, галуны, ёлачныя ўпрыгожанні і пад.

2. перан. Знешняя, падманная бліскучасць.

|| прым. мішу́рны, -ая, -ае; наз. мішу́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

мішэ́нь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Прадмет, які служыць цэллю пры вучэбнай або трэніровачнай стральбе.

2. перан. Той, хто (або тое, што) з’яўляецца прадметам для кпінаў.

Ужо так павялося, што ён служыць мішэнню для жартаў.

|| прым. мішэ́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

мія́змы, -аў, адз. мія́зма, -ы, ж. (кніжн.).

Атрутныя выпарэнні, якія ўтвараюцца пры гніенні.

|| прым. міязматы́чны, -ая, -ае.