выцяжэ́нне, ‑я, н.

Спец. Працэс здабычы, атрымання чаго‑н. з дапамогай цягі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Спец. Адвязаць прычал (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчалачыцца, ‑чыцца; зак.

Спец. Вылучыцца з цвёрдага рэчыва, масы, растварыўшыся ў вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газа́цыя, ‑і, ж.

Спец. Тое, што і газіраванне. Газацыя глебы. Газацыя вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адфармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.

Спец. Надаць чаму‑н. пэўную форму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцэ́птны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да акцэпту. Акцэптная форма разліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алеаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які звязаны з алеаграфіяй, выкананы пры дапамозе алеаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альбіні́зм, ‑у, м.

Спец. Адсутнасць у жывёльнага або расліннага арганізма нармальнай пігментацыі.

[Ад лац. albus — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ампелатэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Выкарыстанне вінаграду для лячэння розных захворванняў; вінаграднае лячэнне.

[Ад грэч. ámpelos — вінаград і therapéia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апатрыды́зм, ‑у, м.

Спец. Прававы стан асобы, якая не мае ніякага грамадзянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)