цыра́та, ‑ы, ДМ ‑раце, ж.

Тканіна, накрытая з аднаго боку ці з абодвух бакоў асобым саставам, які робіць яе непрамакальнай. Стол быў засланы цыратай, чатыры крэслы стаялі навокал стала. Чорны. На століках у [машынным] бюро стаялі чатыры пішучыя машынкі. Усе яны былі пакрытыя чахламі з чорнай цыраты. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глясэ́

(фр. glacé = ледзяны)

1) замарожаны;

кава г. — чорная кава з марожаным;

2) тонкая шаўковая бліскучая тканіна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рля

(фр. marli)

тонкая баваўняная тканіна з рэдка пераплеценых нітак; выкарыстоўваецца ў медыцыне, швейнай вытворчасці і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мела́нж

(фр. mélange = сумесь)

сумесь валокнаў пражы, афарбаваных у розныя колеры, а таксама тканіна з такой пражы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

плюш

(ням. Plusch, ад лац. pilus = волас)

тканіна, у якой ворс радзейшы, але вышэйшы, чым у аксаміце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

shag

[ʃæg]

n.

1) цьвярды́я, пакудла́чаныя валасы́ або́ поўсьць, ко́смы pl.

2) даўгі́, цьвярды́ ворс (сукна́, ткані́ны)

3) калма́тая ткані́на

4) махо́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Корт1 ’грубая фабрычная тканіна’ (ТСБМ, Сцяшк.). Запазычанне з польск. kort ’тс’, якое з англ. cord ’тс’ (Слаўскі, 2, 499).

Корт2 ’пляцоўка для гульні ў тэніс’ (ТСБМ). Англ. court (там жа, 2, 715). Новае запазычанне з англійскай мовы праз рускую (Шанскі, 2, 8, 336).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Люстры́н ’тонкая шарсцяная ці паўшарсцяная тканіна з глянцам’ (ТСБМ). Запазычана з франц. мовы праз польскую, дзе lustryna ’тс’. Паводле Крукоўскага (Уплыў, 79), запазычана з рус. люстрин ’тс’, якое з ням. Lüstrin або непасрэдна з франц. lustrine < lustr ’бляск’ (Фасмер, 2, 546; Слаўскі, 4, 386).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tissue [ˈtɪʃu:,ˈtɪsju:] n.

1. biol. клятча́тка, тка́нка

2. textile ткані́на (празрыстая)

3. то́нкая абго́ртачная папе́ра; папяро́вая сурвэ́тка;

a face/facial tissue сурвэ́тка для зня́цця макія́жу;

toilet tissue туале́тная папе́ра

a tissue of lies lit. павуці́нне хлусні́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Плоце́нко ’клятчастая або паласатая даматканая тканіна’ (беласт., Сл. ПЗБ). З польск. płócienko, płócienek ’баваўняна-ільняное палатно (на сукенцы, спадніцы)’, ’кужаль’ — памяншальная форма лексемы płótno ’палатно’, якое спарадычна сустракаецца ў ст.-бел. тэкстах: плотно ’тс’ (XVI ст.), плотенко (XV–VII стст.) (Булыка, Запазыч., 245; Лекс. запазыч., 203).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)