Verbum

запамагчы́, ‑магу, ‑можаш, ‑можа; зак., каму.

Абл. Пасадзейнічаць, дапамагчы. Грош завёўся ў дзеда ў латах — Запамог Сымон яму. Колас.

вэ́ксаль, ‑я, м.

Пісьмовае абавязацельства заплаціць каму‑н. пэўную суму грошай ва ўстаноўлены тэрмін. Заплаціць па вэксалю. Прад’явіць вэксаль.

[Ням. Wechsel.]

грубі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак.

Гаварыць грубасці каму‑н. [Таццяна] пачынала кпіць са старых і нават крыху грубіла ім. Шамякін.

абва́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго.

Адпускаючы каму‑н. тавар, знарок ці памылкова адважыць менш, чым трэба. Абважыць пакупніка.

крану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце.

Зак. да кранаць.

•••

Пальцам не крануць каго — не прычыніць ніякай шкоды каму‑н.

надуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго.

Разм. У выразе: надурыць галаву каму — затлуміць каго‑н., пазбавіць здольнасці ясна разважаць.

пабры́ць, ‑брыю, ‑брыеш, ‑брые; зак., каго-што.

Зрэзаць брытвай начыста валасы сабе або каму‑н. Пабрыць бараду. Пабрыць хворага.

супадпара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Кніжн. Адначасова, на роўных правах падпарадкаваць многіх каму‑, чаму‑н. агульнаму, аднаму.

франдзёрства, ‑а, н.

Незадаволенасць кім‑, чым‑н., якая выяўляецца ў імкненні супярэчыць каму‑, чаму‑н., крытыкаваць каго‑, што‑н.