фіска́л, ‑а, м.

1. У Расіі 18 ст. — чыноўнік, які назіраў за законнасцю ў галіне фінансавых і судовых дзеянняў урада, устаноў і асоб.

2. перан. Даносчык, паклёпнік. Фіскалам і даносчыкам стваралі такія невыносныя ўмовы жыцця, што яны мімаволі павінны былі пакідаць семінарыю. Сяргейчык.

[Ад лац. fiscalis — казённы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аташэ́

(фр. attaché)

спецыяліст-кансультант у якой-н. галіне пры пасольстве (напр. ваенны а., гандлёвы а.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аўтадыза́йн

(англ. autodesign, ад гр. autos = сам + англ. design = праектаваць, канструяваць)

мастацкае канструяванне ў галіне машынабудавання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

маста́к м.

1. (жывапісец, графік, скульптар) Máler m -s, -; Gráphiker [Gráfiker] m -s, -, Bíldhauer m -s, -;

2. (у галіне літаратуры) Künstler m -s, -;

маста́к сло́ва [Méister] Künstler des Wórtes;

3. (хто дасягнуў высокай дасканаласці) разм. Méister m -s, -, Könner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вучо́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які набыў спецыяльную падрыхтоўку ў галіне якіх‑н. ведаў. Вучоны садавод. // Разм. Пісьменны, адукаваны. Вучоны чалавек. □ [Тата:] — Тут, у школе, народ вучоны, займаецца сур’ёзнай справай. Брыль. // Разм. Дрэсіраваны (пра жывёл). Вучоны мядзведзь. □ Вучоны сабака, які быў у следчых людзей, увесь час нюхаў дарогу ад аграбленага банка. Чорны. // Які атрымаў урок, прыдбаў вопыт у чым‑н.

2. у знач. наз. вучо́ны, ‑ага, м. Кваліфікаваны спецыяліст у якой‑н. галіне навукі; даследчык. Малады вучоны. Выдатны вучоны. □ Міхась Рамановіч скончыў і пажадаў вучоным далейшых поспехаў. Паслядовіч.

3. Які мае адносіны да навукі, звязаны з навукай. Вучонае званне. Вучоная ступень. Вучоны савет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аташэ́

(фр. attaché)

спецыяліст-кансультант у якой-н. галіне пры пасольстве (напр. ваенны а., гандлёвы а.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэбюта́нт

(фр. débutant)

той, хто ўпершыню публічна выступае на сцэне або ў якой-н. галіне дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ліцэ́нцыя

(польск. licencja, ад лац. licentia = права, дазвол)

адступленне ад агульнапрынятых правіл (звычайна ў галіне мастацтва).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нава́тарства

(ад наватар)

1) дзейнасць наватараў;

2) усё новае, прагрэсіўнае, што ўводзіцца ў якой-н. галіне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэарэ́тык

(гр. theoretikos = які даследуе, аглядае)

той, хто распрацоўвае тэарэтычныя пытанні ў якой-н. галіне ведаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)