затапля́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Падвергнутасць затапленню вадой у час паводкі. Затапляльнасць лугоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашчабяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Спец. Пакрыць, засыпаць шчэбенем. Зашчабянінь дарогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́жніца, ‑ы, ж.

Спец. Металічная форма для адліўкі металу ў выглядзе злітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асемяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

Спец. Апладніць шляхам штучнага ўвядзення спермы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць судна захоўваць раўнавагу пры плаванні. Астойлівасць карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрасаля́рый, ‑я, м.

Спец. Пляцоўка. абсталяваная для прыняцця сонечных і паветраных ваннаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесчарапны́я, ‑ых.

Спец. Падтып ніжэйшых хордавых жывёл, якія жывуць на вялікіх глыбінях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбухованебяспе́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які лёгка ўзрываецца; небяспечны ў адносінах магчымасці ўзрыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́варкі, ‑аў; адз. няма.

Спец. Рэшткі, якія засталіся пасля выварвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпраме́ньвальнік, ‑а, м.

Спец. Перадатчык светлавой, цеплавой або гукавой энергіі. Рукавы выпраменьвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)