водавымяра́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння скорасці цячэння і расходу вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбіва́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для выбівання малюнкаў на тканіне. Выбівальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізакліна́ль, ‑і, ж.

Спец. Складка горных парод, якая характарызуецца паралельным размяшчэннем пластоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтрузі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да інтрузіі; глыбінны. Інтрузіўныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́трый, ‑ю, м.

Спец. Хімічны элемент, які належыць да групы рэдказямельных элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабата́жнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Спец. Быць кабатажнікам; плаваць на кабатажным судне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капата́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да капатажу. Капатажнае кола самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́струла, ‑ы, ж.

Спец. Стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёл, наступная за бластулай.

[Лац. gastrula.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідры́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Хімічнае злучэнне вадароду з іншымі элементамі.

[Ад грэч. hýdōr — вада і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазапра́ўка, ‑і, ДМ ‑раўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дазаправіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)